Yeni yapraklar düştü dün gece,
Gözyaşı oldular birer birer.
Ve dünya suskun.
Hiç böyle yalnız kalmamıştık bugünkü kadar.
Varsın sussunlar,
Terör denen bela bir gün onları da yakar.
Umarsızdır dünya
"Bana dokunmuyorsa bin yıl yaşasın der" Yılana
İnsanlığın utancıdır,
Sitem değil bizimkisi.
Yaralar derinleştikçe daha,
Utanacağız bir daha...
Başımıza gelenler,
Düşündüğümüzün bir eksiği, bir fazlası.
İçimizdeki acının,
Her gün biraz daha büyüyor vaveylası.
İzmir'in gözleri yaşlı,
Bitmiyor İstanbul'un Ankara'nın yası.
Gülüşlerimiz kurşun,
Ağıtlarımız üşüyen bir kuşun çığlığı.
Özlenen yakındayken,
Gözlerimiz silah.
Çok uzakta gibi felah.
Sözünü eden yok kurtuluşun.
Ve güneş sanki,
Kar topluyor yine.
Allah korusun!
Üşüyen bedenler, daha da üşüyecek.
Şahadete erip,
Gidenler bir daha geri dönmeyecek.
Gel gör ki,
Yarına kalmaz unuturuz.
Bir yenisine kadar.
Bir türkü mırıldanır içimde,
"Kıymayın efendiler" Diye.
Neden bu vahşet niye?
Dokunduğum her şey kırılacak gibi.
Baktığım her şey yok olacak gibi.
Utanıyorum sevmekten,
Sevilmekten.
Utanıyorum insanlığımdan,
İnsan oluşumdan.
Yeni yapraklar düştü dün gece,
Yurdum insanıymış, ya da yabancı.
Yine terk etmedi bizi,
Yine bizimle acı...
Bayraklarla donanmış yurdum.
Bir şey yapmalı...
Mehmet Fikret ÜNALAN
2017 Yılının ilk günü Saat 15.10
Batıkent/Ankara
(
Bir Şey Yapmalı başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
2.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
