.
Karşı kaldırımda, vurup sineme,
Camına bakardım; açılmazdı hiç.
Düşler ülkesinden gönül haneme
O kara saçların saçılmazdı hiç.
 
Bilirdin orada beklediğimi,
Sabrıma bin sabır eklediğimi,
Bağrıma bulutlar yüklediğimi;
Perdenden hayalin seçilmezdi hiç.
 
Sarınıp çileden pelerinime
Bir türkü dolardım şu lal dilime.
Seni anlatırdı her bir kelime;
Güftesine paha biçilmezdi hiç.
 
Bir ben kaybolurdu ağlarken benden,
Kanım çekilirdi sanki bedenden.
Bir buse dilerken o ipek tenden
Günahtan böylesi kaçılmazdı hiç.
 
Sokak kedileri yaren olurdu,
Sevdikçe sen gibi ceren olurdu,
Kapını çalmama fren olurdu;
Üç - beş adım öte geçilmezdi hiç.
 
Kırılmasa tel tel sırça kanadım,
Dolmazdı kadehe gönül muradım;
Serseri, ayyaşa çıkmazdı adım;
Gözyaşı şarabım içilmezdi hiç.
 
Mücella Pakdemir

( Serseri başlıklı yazı M.Pakdemir tarafından 8.12.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.