Gecenin mavi hüznüne gizlenenler vardı

Ağrıyan bir kalp, ürkek bir çocuk

Gök çatladı zaman sarsıldı

Kimindi bu kirli eller

Ya şu kahırla ağlayan kadın kimdi?

 

Bir çalı kuşu feryat etti

Çığlık çığlığa yankılandı sesi

Darbe üstüne darbe yedi kader

Ne mümkündü kaçış finalden

Ateş yaktı düştüğü yeri

 

Şimdi derin bir sessizlik hakim

Sinmiş gölgelere korkak düşünceler

Gönül hücre hapsinde

İftira kılığında geziyor günah

Yürekleri talan ediyor vebal alıcıları

 

Sönmez bu yangın

Bırak İsrafil öttürsün borusunu

Zaten kopmuş insanlığın kıyameti

Vicdan cehenneminde kan kaynıyor

Cennet ise kapalı bir süre

Kimse hak etmemiş kimse giremiyor

 

Hangi dine mensup olsa da insan

Unutmuş Allah'ın buyruğunu

Kimse bilmiyor mu?

Yazmıştı dört kitabında yaradan

Üstünlüğün sadece ‘ona’ mahsus olduğunu

 

Daha kaç kitap inecek size...?!!

Daha ne kadar geriye gideceksiniz

Bir gün gibi geçecek ömrünüz, 

Ölümlüsünüz!

Hala mı anlamadınız hala mı körsünüz...?

Dünyada ki bütün çiçeklerin

İncitilmiş bir kadının, teninde solduğunu.


Şükran Gülcenaz AYDOĞAN


( Solgun Çiçekler başlıklı yazı Şükran Aydoğan tarafından 27.11.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.