YORULDUM

Yar aklýma düþünce hasret yakar ya beni,

Her gece ter içinde yatmalardan yoruldum.

Aþk ile söylenmeyen her söz yýkar ya beni

Her söze ayrý mana katmalardan yoruldum.

Pek eðriti dursa da aþk gömleði eynimde,

Gece gündüz sen varsýn yalnýz iken koynumda,

Ýçrek bir aþkýn kýzgýn halkasý var boynumda,

Masum kalbi ateþe atmalardan yoruldum.

Yorgunluðun lekesi belirince þalýnda,

Laf ebesi þimdi söz býrakmaz mangalýnda,

Aþký hançer eyleyip iþkence mazgalýnda,

Yürek parçalayarak gitmelerden yoruldum.

Coþari, son meçhule rüzgâr alýrken yelken,

Sevdiðini kalbinde götürüyor giderken.

Bir aþka iki cihan bile yetmiyor derken;

Ruhumda iz býrakan bitmelerden yoruldum.

Ýbrahim COÞAR