En aykýrýsýndan batýl bir cümle,

Keskin zamanlarýn zamansýz sýrlarý belki de

En hicap yüklü seyri ömrün,

Demlendikçe zaman o insan pazarýnda

Aðzýndan akan salyalarla,

Bir katre dahi yol almazken

Yitip giden.

Bir cümle daha damlýyor parmaklarýmdan:

Ýs içinde iþlemediðim cinayet,

Görgüsüz kopçalarla iliþtirdiðim günahlar

Ve yasaklarý ahvalin çok derinde bir gömüt:

Oysaki tek haram lokma geçmedi þiirden:

Almadýðým çalmadýðým,

Bariz yürek bariz neþe bariz tokadý el’in

Damýtýrken ölümü hücrelerinden.

Nifak sokmaksa kaderle arama,

Beyhude!

Sapla samaný ayýrt edemeyen münafýðýn düþ yarasý,

Tümden gelen bir hegemonya

Yine þiirin damladýðý

Evrenin hükümraný.

Gönülsüz müyüm?

Hâþâ!

Yalan bir günce miyim peki

Akmazken kan þiir niyetine?

Sorular ardý ardýna

Küpeþtesinde mazinin:

Seziler yanýlmadýkça elbet iz sürerim.

Bir nidayým gece yarýsý,

Sefil bir çiçek açan kýþýn en melankolik zamaný:

Zarflarýn ömrü tamamlandý tamamlanalý

Ne gam!

Yazarým doya doya

Okumayacaðýný bildiðim her son mektubu.

Sonlardan muzdarip bir kaygý çöreklenen,

Baþlamak gün ve gece

Göz göre göre.

Yaþanandansa yeþeren,

Bir cümleyi daha evlat edindim

Hayata ithafen:

Saklý bir tohumdu umuda dair,

Açmayacaðýný kim ise beyan eden.

Sanrýlar, sanrýlar;

Ýki kulaktan uzanan üçüncüye

Yoksa bana da mý tanýnmayacak son bir yaþam hakký?

Cevaplar maðlup,

Göçükte kalan son mürit:

Aþka asalý benliði daha dün gibi,

Sefil neferin ömrü

Hep yas dolu:

Gönle kýyan her bir kulu

Havale ettim dünden.

Halefi selefi yorgunluðun,

En muteber yüreði rehin tuttu mabedim:

Kirli bir isyanda,

Nursuz bir kelamda:

Sanýrsýn ki Hezarfan Çelebi

Daðýtmýþlýðýmýn kelamý

Sýrlý bir gecede saklý.