Sevilen ve güçlü bir lider olup, halklarý arkasýndan sürükleyen kiþiler öldüðünde, ona baðlýlýk hisseden kiþiler de darmadaðýn oluyor. Buna tipik bir örmek, yakýn çaðýmýzda yaþayan rahmetli Turgut Özal’dýr. Ýyi bir liderdi. Partisini tek baþýna iktidara taþýdý. Ancak öldüðünde, o parti diye bir þey kalmadý, partisinde onun yerini dolduracak liderde bulunamadý.

Moðollar grubu ve rahmetli Barýþ Manço iyi bir müzik grubu idi. Hala yaptýklarý parçalar zihinlerde ve dinleniyor. Barýþ Manço öldü ve Moðollar grubu hala yaþýyor. Ancak, o grup ne þarký üretiyor ne de popülerliði var. Yeni nesil belki de adýný bilmiyor.

Her akýmýn lideri, yaþadýðý zamanda halkýnýn her þeyiyle teslim olduðu ve heyecan verdiði özgürlüðü coþkuya yaþatýyor. Ýster siyasi, isterse medyatik ister sosyal alanda olsun bu izler unutulmuyor ama yenileri o taþýn üstüne yeni bir taþ da koyamýyor.

1970 li yýllara damga vuran Kemal Sunal filmleri, hemen her gün TV’lerde oynuyor ve hala izleniyor. Kimse, onlarca kez izlediði bu filmi tekrar izlemem de demiyor ya da rahatsýzlýk duymuyor. Çünkü bu filmlere alternatif ne konu var ne de aksiyon veya drama…

Liderler ölünce, onun ideolojicisi, duruþu, konuþmasý ve fikirleri de ölüyor. Onu taklit etseler de, bu halka heyecan vermiyor. Yeni fikirler, yeni ideolojiler üretilmiyor. Bunu yapmaya da kimse yanaþmýyor.  Geçmiþte konuþtuðum opera sanatçýsý ve sinema oyuncu birisi bana þöyle demiþti, “ Biz sanat üretmek için deðil karnýmýzý doyurmak için oynuyoruz ya da söylüyoruz! Türkiye’de gerçek sanatçý elle gösterilecek kadar az.”

Yine baþka bir tiyatro sanatçýsý, “Ýkinci dünya savaþý bittiðinde Almanya enkaz içindeydi. Alman sanatçýlar oyunlarýnda bu enkazdan kurtulabilmek adýna her türlü senaryoyu oynamaya ve halka heyecan ve çalýþma azmi aþýlamýþtý. Bu yüzden Almaya bugünkü güçlü Almanya oldu…”

Bu örnekler o kadar çok ki… Dalýnda lider olmuþ kiþiler, toplumu tanýyor, onlarýn içinden çýkmýþ, vatanýný seven insanlar. Özverili bir þekilde çalýþýyor ve karþýlýðýný da maddi manevi beklemiyor. Bu düzeyde olan insan sayýsý da o kadar az ki… Aydýným diyen kiþilerin kendi dalýnda karþýlýk beklemeden ülkesinin refahý için ne yapabilirim diyerek verebileceði þeyler var. Ben buna o aydýn kiþinin ülkesine verdiði zekât diyorum. Beki de, bu gönüllü zekât müessesi çalýþabilse, liderlere gerek kalmayacak, bu dilek ve istek toplumda yaygýnlaþacak ve yeni liderler aranmadan, toplum heyecanýný olaðan halde, rekabete dayalý güçlü bað ile tutacaktýr.

Ben niçin bu özveride bulunayým diyen bir aydýnýn yaþadýðý toplumda, bunu isteyen samimi liderler aranýlýyor ve o lider öldükten sonra ise, alternatifi bulunamýyor. Her þey maddiyat deðil kuþkusuz. Öldükten sonra adýnýzýn anýlmasý ve güzel yâd edilmesi, kýyamet kopana kadar ölümsüzleþmesi istenilmeli, buna yeni nesil özendirilmelidir. Bu düþünceyle topluma verilen zekâtlar, dünya barýþýnýn da önünü açacaktýr.

Ben sefere çýkarým zafer Allah’ýndýr diyen ve övgünün tek sahibinin Allah olduðunu bilen bu liderlerin hýzla çoðalmasý dileði ve duasýyla…

Saffet Kuramaz