Bugün anıların pencerene takıldı gözlerim
Doksanlı yılların güzelliğine dalıverdi bak düşlerim
O yıllarda ne ürkekti gözlerine teğet geçen gülüşlerim
Geceleri sessiz telefonlar ederdim sana uyumadan
Çıldırıp sinirlenirken sessiz hallerime sen
Ben nefesini duymanın hazuruyla uzanırdım yapayalnız geceme
Ertesi gün ''bir yakalarsam'' deyip anlatırken herkese
Kızaran yanaklarımı tamamlarken utangaç bakışlarım
Sen anlamazdın ruhumda olan biteni tabi
Bense gece aynı saatlerde yine numaranı tuşlarım
O günlerde şarkılar da bambaşkaydı sevgilim
Sezen aşklarını başka anlatırdı
Gözlerim gözlerine değince güzel kirpiklerin sanki şaha kalkardı
Yıllar sonra duymuştum yaptığımız piknikte
Papatyalar toplamışsın bana verilmek üzere
Cesaret edememiş de utanıp bırakmışsın bir kenara köşeye
Keşke verebilseymiş demiştim duyunca ta içten
Şimdi keşkelerle andığımız günlere dönüversek
Papatyadan saçlarıma taç yapıp örüversek
Kaç yıl oldu bilmiyorum ve nefesin olmadan uyuduğum kaç gece
Dudağımda kalbimde yankılanıp dururken o bilindik tek hece
Yıllardır hayallerimde yer ederken boşluğun
Boğazımda bir kördüğüm acı veren yokluğun
beyazmelek