Külle Ovup Eskittiğim Elim
KÜLLE OVUP ESKİTTİĞİM ELİM
Dışarda gece kadar deniz
Gündüz kadar ırmak
Ay kadar su dolanır
Ayaklarıma.
Uzadıkça karanlıklar
Adını çağırmayı unuttuğum
Yılların tırnakları uzar.
İnsan kanar
Çöller
Dağlar kadar
İnsanın yalnızlığı
Ancak gevezelik kendine.
Kapanırken pencereleri
Vadilere açılan etin.
Duvarlara çarpan engelleri
Ölü ceninler gibi
Azalır susarken
Dilindeki kir izi
En çok yitiklerinde.
Kilit taşında
Kalır
Sırdan yumakları.
Uzanır upuzun sayfalarda.
Boynundan öpenlerin
Selamıyla
Üstüne kapaklanan
Hangi kuyu örter
Neyi ne kadar?
Su kadar masalı olmayanları.
Ve insan kanar
Kan birikir
Canı çekilir denizlerin
Bir siyahlık çürür
Kılcal damarlarında.
Ve sonra
Anımsar sözcükleri
Teninde donmuş su gibi
Susar yastığında.
Süheyla Altinkaya Turan
(
Külle Ovup Eskittiğim Elim başlıklı yazı
Suheyla tarafından
23.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.