Suskun...
Ve yorgun bir insandı
Pencereden sessizce bakardı
Bir gün aniden konuşmaya başladı
Sibirya ceza evindeki ölüm odalarını anlatıyordu
Sanki o zamanı yeniden yaşıyor ve ter içinde kalıyordu
Nice masum ve mağdur insanın bir ömür orada ki çaresizliğini anıyordu
Orada hissedilen ve ruhu derin hicrana gark eden yalnızlık umudu tırpanlıyordu

Saadet... 
Ve huzur yolunda 
Rıza göstermek çile ve cefayı öteler
Bu anlamda her külfet ihsan olarak atiye sirayet eder, 
Can ve canan umut ikliminde mizana anbean giderken 
Her ibret ve ayetin bir muştusu olduğunun bahtiyarlığını 
Terennüm ederek sabır ve edebi öncelerler, adavete meyletmezler...

Mustafa Cilasun
( Suskun... başlıklı yazı Yazan Adam tarafından 23.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.