//Bir sabah ağrısına uyandım
Baktım ki kudurmuş
İçimin cehennemi...//
Uluyor nefesim
cana kıyan canilere acımayın...
Sizin ulaşmayı istediklerinizin
Her birinden vazgeçip
Önce insan olmayı isterdim
Bitmeyen bir şiirde
Baş kahraman
Öylesine…
Sesime ağlayışlar kattıkça
Kanatırdım yüreğimi
Unutulan kelimeleri hatırlayın diye
Mesela saygı
Mesela empati
Mesela sevgi…
//Nefretimizi hep birlikte
Bütün kötülüklere kusmak isterdim
Sizinle...//
Hatırlayın isterdim
Sokak aralarında çamurdan oyuncaklarla
Üstümüz başımız kirlenerek koşardık
Yemin olsun korkmazdık kimselerden
Okulda da oynardık
Yollarda da
Sokaklarda da…
Sonra Dünyamızı sanki işgal ettiler
Yitirdik en güzel değerleri birer birer
Önce masumiyeti
Sonra saygıyı
Sonra
Sevmeyi…
Haydi yaşamın katilleri durmayın
Yıkılacak ne kadar hayal kaldıysa yıkmak için!
Söndürülecek ne kadar umut var ise söndürmek için!
Öldürülecek ne kadar kadın kaldıysa öldürmek için!
Masumiyetine dokunmadığınız ne kadar çocuk kaldı ise!..
Durmayın!
İş başına…
Âdem Efiloğlu
Not. 3,5 yaşında tecavüz edilip öldürülen Irmak KUPAL'a ithaf edilmiştir.
Not: Böyle insanları yaşatan sisteme isyan ediyorum...