Gurbet acılıarı!

 

Hasretten yandı canım şu gurbetin yüzünden

Zorluklara direndim çöküverdim hüzünden

Gurbeti terk etsen de kimse gelmez izinden

Acımı hicranımı yüreğimde gizledim

 

Nice seneler geçti gurbet elde süründüm

Bir parça ekmek için ne zillete büründüm

İçim yanıp kül oldu dıştan mutlu göründüm

Bir an unutamadım hep yurdumu özledim

 

Gurbet ne kadar zormuş önceden  bilemedim

Mutlu olmak isterken ağladım gülemedim

İşlerimi halledip ülkeme gelemedim

Hep içimde yaşattım hep uzaktan izledim

 

Dumanımdan eser yok hasret beni yakarken

Göçmen kuşlar belirir ufuklara bakarken

Gıpta ile izlerim göz yaşlarım akarken

Ben de bir gün göçmenin fırsatını gözledim

 

Der Mikdadî mamafih dayanmaya çalıştım

Gümanımı kesince hasrete de alıştım

Hayat devam edecek acılarla geliştim

Yüreğimi ben sabrın mangalında közledim

 

 Şair Mikdat Bal

( Gurbet Acılıarı! başlıklı yazı Mikdadi tarafından 21.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.