Yine gönlümün taze baharları güze çıktı, 
Gözlerim dolu, bedenimi gizleyense loş ışıktı. 
Akşamın hüznü asfaltlara imzasını bırakırken 
Ruhumu dürtüklüyordu içimdeki yıkıntı. 

Bir dizenin ucundaki köhnemiş her kelime 
Bulaşıyor satır satır, rüzgar selamıyla elime. 
Göğün altında karanlığın şatafatlı gölgesi 
Davet ediyor ruhumu ihtişamlı ölüme. 

Daha bir sıcak akarken damarımdan kanım 
Hüzün yapraklarını döküyor sol yanım. 
Ölüm, yağmur güzelliğiyle yağarken üzerime 
Dağılıyor bir çığlık gibi çılgın gözyaşlarım. 


 Elif Çetinkaya 








( Hüzün başlıklı yazı Şair Elfida tarafından 20.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.