Son Mektubu Yazarken


İçime bir kor düştü, satırlara başlarken
Ellerim tutmaz oldu, son mektubu yazarken
Ayrılığın acısı, yüreğimi taşlarken
Gözlerim yaşla doldu, son mektubu yazarken


Anılara daldıkça, içinden çıkamadım
Öyle kalındı duvar, bir türlü yıkamadım
Eski resimlerini, yırtıp da yakamadım
Acı çektiren soldu, son mektubu yazarken


Unutmak kolay olsa, böyle zorlanır mıydım ?
Bilmezken değerimi, gözde horlanır mıydım ?
Sönmeyen közlerimle, öyle korlanır mıydım ?
Çünkü tek çıkar yoldu, son mektubu yazarken


Gece yeni başlamış, sabaha dek gitmezdi
Yılların birikimi, hemen çabuk bitmezdi
Gözlerim ağırlaşsa, uykusuna itmezdi
Oysa zamanım boldu, son mektubu yazarken


Geri dönüş olmayan, sözleri paraladım
İncitmemek içinse, üstünü karaladım
Üzülmeyesin diye, kalbimi yaraladım
Titreyip duran koldu, son mektubu yazarken


Nesrin Önem
17  10  2016



( Son Mektubu Yazarken başlıklı yazı sahrayeli tarafından 17.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.