kulun yaktı bu canı
yıkıldı gitti gönül tahtı
bilmem nasıl yazdın bu bahtı
bu gönlüm hep acı tattı

oysa yalansız sevmek bir sanattı
bu sanatın dünyada yeri yokmuş
yalanı seven meyer ne çokmuş
maksat aşk deyil gönül eğlendirmekmiş

giden yolcu ben hancı
sözüm kürkçü dükanı misali
sevmem geriye dönen insanı
umrumdada olmaz sahte göz yaşı

kıran kırılır elbet bir gün
görmeye yetermi ömrüm
görmesede üzülme hakın adeleti var gönlüm
üzülme sen doğruluğunda yaşadın sürgün

( Kulun Yaktı Bu Canı başlıklı yazı ÖNDER_34 tarafından 10/13/2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.