Online Üye
Online Ziyaretçi
BENDE
Dedi ki hece
bitti, şair dertten kurtuldu;
Dedim ki aşk
denilen sönmeyen ateş, bende!
Dedi ki gece
bitti, karanlıklar yırtıldı;
Dedim ki en
aydınlık, en sıcak güneş, bende!
Dedim aşka aşığım,
sevdikçe yanıyorum,
Bazen güzel bir
söze gülüşe kanıyorum,
Dedi ki ben adını
şiirle anıyorum,
Dedim gönül
sesidir, her türlü deyiş, bende!
Dünya malı ellere akarken oluk oluk;
Dedi ki çok zor
günler yaşadı çocuk, çoluk;
Sarsa da dört
yanımı kör olası yoksulluk,
Dedim ki nefsim
ile bitmeyen savaş, bende!
Dedi sırtında
hançer, sapları sedeflenmiş,
Dedim elimde
kalem, belalara deflenmiş,
Gözleri çakmak
çakmak ışığa hedeflenmiş,
Atatürk’ün yolunda
yürüyen yoldaş bende!
Dedi ki insanlığın
tarifinde ölçek var;
Dedim ki her
ölçekte bize ait çiçek var;
Kafatasçı değilim,
lakin bir de gerçek var;
Adına Türk denilen
en büyük ırkdaş, bende!
Dedi dostluk adına
yaptığın her bir edim,
Toprağına
yağmurum, sanma tükendim, dindim.
Dedim ki ben
Yunus’u kalbe rehber edindim
Ben bir
Anadolu’yum, dertli, çilekeş, bende!
Dedi ki annen öldü, yalnızsın bu deryada.
Baba ocağın söndü; fer kalmadı ziyada.
Dedi ki hem yetimsin hem de öksüz dünyada,
Dedim ki en vefalı, en candan kardeş, bende!
Dedi üç gül üç evlat, artık düşmezsin dara;
Yüce Rabbim
erdirsin insanlığı bahara;
Dedim evlat
umuttur beklenen yarınlara;
Onlar yarınım iken
sonsuz bekleyiş, bende!
Dedi ki; ey Coşari
sen yazdıkça coşmuşsun!
Yüreğin kabardıkça
deryalara taşmışsın!
Gördüm ki aşk
peşinde gece gündüz koşmuşsun!
Dedim ki sevildiğim
ve sevdiğim eş, bende!
İbrahim COŞAR