Ölüme özlüyorum, sensizlikte,
Sonrasından korkuyorum, ansız dır diye,
Gider de sana doyamam diye,
Nasıl bir muamma bu bir bile bilsem,
Karanlığa hayran olup, ışığa muhtaçlık,
Nasıl bir ikilemse bu çözemedim.
Ölümü özlüyorum, seni özledikçe,
Daha mı iyi olur hiç bilemiyorum.
Tüm korkum da bu olsa gerek .
Doyamamak sana ve gözlerine
Topraktan bir bedene bürünsem,
Yine sen diyecek her zehrem.
Nasıl bir sevdasın sen ?
Hasretle dolup , özlemekten yoruldum.
BAzen göz yaşımla Can buldum.
ÖLümü özler mi insan ,
ÖZlüyormuş sensizlikte.
Bu karanlık dönencede, insan .
Bekler mi hiç bir insan bu kadar,
Berbat bitmiş  bir halde.
Beklermi insan ölümü dört gözle,
Ya gelmez diye endişelenir mi?
Umutlarım var benim...
Senle dolu bir sukünet, senle bir dünya,
Nasılda sallamıyor bu hayat beni,
En açısıda hayallerle avuntu bulmak,
Seni isterken bile ölümden medet ummak,
 Ölümü özler mi insan. Özlüyor işte..

( Ölümü Özler Mi İnsan başlıklı yazı cgt tarafından 1.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.