Tamlamalarýn tamlanamaz yükseliþi:

Elimde iðne yüreðimse iplik:

Maruzatým tek lehçe

Ve haybeden o tedirgin imde nahoþ bir tedirginlik.

Rükû ettiðim aþk’a uzanýyor evrilmiþliðim;

Gönülsüz coðrafyalarýn hükmen yendiði sevginin

Nazarýnda çat pat bir resmi yüreðe pelesenk

Yapmanýn da ötesinde,

Soðuk savaþýn gönüllü rütbesinde.

Andýkça andýmýzda adlandýrmaya meyletmeden

Garip bir ruh hali:

Hezeyanlarý itekledikçe insanoðlu,

Rahmetin gölgesinde buluþmalý iþin aslý.

Oysaki olmaz bir sancý,

Peyder pey vücut bulan temkinli suretlerde

En büyük yergiden öte,

Maðlup olmuþluðun týnýsý:

Sevmek mi, dedi birileri?

Hani kolu kýrýk olsa da

Yensiz bir tümcede yanlý bir yanýlgý:

Türeyen istihdamýna kýlýf geçiren beyhude gölgelerden

Aldýkça aðzýnýn payýný:

O kekremsi serzeniþin katsayýsý:

Yine ahkâm,

Ve hep yinelenen sancýsýndan medet umana

Git yoluna, dercesine.

Evrilmekse ithamý evrenin

Ve sükût bürümüþse varlýðýný

Bitimsiz hezeyanýna dokundukça hüsran

Derken kýpraþan bir mimde ve beyhude

Bir gönülse konmaksa marifet:

Varsýn içindekini boca et,

Ey yüreðin neferi ýlgýt gözyaþým.

Sencileyin, deyip de çýktým yola madem:

Belki dün belki bir asýr önce,

Sandým ki sonlanacak onca önyargý,

Sezdim ki sevdaya dairmiþ

Yüreðinde saklý tutarken nice derviþ.

Oysaki…

Olmalý mý devamý hem demezler mi

Bu da yeni bir yürek istilasý…

Olsun ki olmalý da;

Yok saydýnsa beni

Ýsterse tutuklasýn aþkýn kör neferi

Hem de usulsüzce konuþlu her yürekte,

Attýðýn her yürek mermisinde

Teneþir paklamýþ o isyaný yâd ettikçe,

Demez mi Tanrý:

Sen ki ey, fani:

Yeri mi þimdi?

Tümden gelen bir hezeyan saklý nice yürekte,

Kefaretini ödemediðin her düþ’te

Ve düþüþ’te,

Yeter ki sekte vurmasýnlar yüreðin mabedine.