1
EMEK’İME
Bazen öyle diyorum …
Bir sevgi evim olsa,
Sadece meleklerim olsa,
Ve insanlara sevgilerimizi versek …
Çok mu dileğim ?
Hani şehirler bize uzak ya,
“Annem” desem kaçı duyar …
Yırtılmış yapraklar boynu bükük kaldı yine …
Estikçe deli rüzgar,
Savurdu bizi ıssız evlere …
…
sessiz viranelere …
Benim papatyalara özentim,
Seviyor sevmiyor muhabbetinde değil aslında…
Koparmayacaklardı beni dalından,
Ben dalımda papatyayım …
Seviyor sevmiyor dedikçe …
… yitik yitik savruldukça …
…
anlamsız
kelimelerden dökülüyorum …
Ben şehirlerden uzağım annem,
Işık denince karanlıkta seni arıyorum,
Aya baktıkça …
…
“aysimalı papatyam” desen …
Karanlıkta öp yine de,
Ben yakamoz olurum kırık kalbine,
Ne kadar uzak olursan ol,
Ben senden yakınım …
…
nefes aldığın şehre …
Ben emek,
Ben ebru,
Ben ceren,
“ … tüm meleklere atfen … “
26.09.2016 – 19:01
Okyanus Yürekli Adam