Halk edebiyatımızda saz şairleri arasındaki atışmalar, taşlamalar gibi karşılaşmalarda âşıklar söyleyecekleri dörtlüklerde dudak seslerinden (b, f, m, p, v) harflerini kullanmazlar. Dudak-değmez saz şairleri arasında karşılaşmalı yapıldığı gibi verilecek bir ayağa göre tek bir saz şairi de kendi başına “Dudak-değmez dalında hünerini gösterebilir. Bunun için de iki dudak arasına bir iğne konur. Yanılma hâlinde iğne dudağa batarak kan çıkmasına yol açacağından, hakemlik yapanlara karşı bir itiraz söz konusu olmaz.
Bir lebdeğmez örneği:
AŞIK YÜREĞİ ( leb değmez)
Yardan yana güzel söz geldiğinde
O an yare kânar aşık yüreği
Yar onun yüzüne az güldüğünde
Kor ateşte yanar aşık yüreği
Dokununca yarin tel tel saçına
Razı gelir artık gönül göçüne
Yarini doldurur kendi içine
Kendini yar sanar aşık yüreği
Unutur anında geçen dününü
Yare adar geri kalan gününü
Şanıdır yar ondan alır ününü
Tahttan tahta konar aşık yüreği
İyi hoştur yari yüze gülünde
Dalar suya gider aşkın selinde
Yardan ona acı sözler gelende
Ağustos da donar aşık yüreği
Kader ayrılıktan yana olanda
Hasret takılırda kalır kolunda
Açılır aşığın yara solunda
İçten içe kanar aşık yüreği
Murat meral ( Muradı )
