SUDAN ÇIKMIŞ BALIK
Mevsim bahar,
Mavilikte dolaşan kapkara bir bulut var.
Buluttaysa âşık ıslatan yağmur.
Ve de kalabalık bir şehir.
Kaderin cilvesiydi balığın sudan
çıkması
Küçük şehrin sıcaklığından düştü
Büyük şehrin yalnızlığına cemre
Şehrin ışıklarında şaşkındı balık
Adı büyük kendi küçük şehirler
Yürekleri çatlatan bir yarış
içindeler
Aynı yağmurda ıslanan, aynı güneş
yangını
Aynı kaldırımlarda yan yana
yürüyorlar
Birbirine çok yabancı yürekler
Dayamış şakağına dipsiz karanlıkları
Sessizliğin tetiğinde parmaklar
Belli ki hepsi de isyana teslim
Hiç kimsenin duymadığı çığlıklar.
Şimdi, can simidi arıyor balık
İbrahim niyetine vurdu bıçağı
Ruhunun derinliğine şair
Önce yıldırım düştü sonra da yağmur
Her damlaya bir harf yapıştırmışlar
Tanrı şiiri indirdi son nefesinde
Deryaya döndü balık sözcükler arasında
Manasına gizli bir makam yüzlerinde
Ay parçası bir ışık ışıldar
sözlerinde
Ömrün son demleri olsa da ne gam
Bir şehir aydınlandı nemlenmiş gözlerinde
İbrahim COŞAR