DÜNDEN  BU GÜNE  KÝLÝS

Ahmet AYAZ

Gaziantep Güneþ Gazetesi  29 Aðustos  2016-08-29

…………………………………………………………………………….

     Bugün çocukluk yýllarýmdan kalma küçük anýlarýmla Kilis’ten söz edeceðim. Ülke genelinde  Kilis’in, kültür sanat ve edebiyatta bir adým önde olduðu gibi, Kilis’in esnafý  ve  sanatkarýnýn da bir adým önde olduðuna inanýyorum.

         1953-54-55 yýllarý idi. Oðuzeli’nin Yakacýk (Zýranba) Köyünde ilkokulda okuduðum yýllardý. O zamanlar eþek  üzerinde  2  sandýk. Sandýklarýn içinde sabun, cep aynasý, tarak, krem, dikiþ iðnesi, dikiþ yüzüðü, dikiþ  ipliði  gibi malzemeleri satan attar dediðimiz  insanlar,  köyleri dolaþýrlardý. Bir  Kilisli sabuncunun, sabun sandýðýnda asýlý ipte kahkeler olurdu. O zamanlar tanesi bir yumurtaya satýlýrdý.  Anne annem yumurtalarý bir kulpsuz tahta külekte biriktirirdi. O tahta külekte her hafta 30.35.40 kadar yumurta birikir, Kilisli sabuncu gelince bize  3-5 tane kahke alýrdý. Fakat bu kahkeler kaç gün kalýrsa kalsýn,  özelliðini bozmazdý. Kurumazdý, tatlarý deðiþmezdi.

       Bir gün rahmetli babam Halaf  Ayaz beni Gaziantep’e getirdi ve sordu “Oðlum ne yersin? Sana ne alayým?” Ben hemen kahke dedim. Babam bana kahke alýyor ama, benim istediðim  kahkelerden  deðil. Babama izah etmeye çalýþtýmsa, babam bana þöyle bir cevap verdi. Oðlum o kahkeleri satan sabuncu Kilisli. O kahkeleri Kilis’ten getiriyor .  O Kahkeler Gaziantep’te yapýlmýyor dedi. Ben Gaziantep’te kahkelerin tadýný alamadým, Kilisli sabuncuyu  beklemeye durdum.

       Bir de karasaban yapan yine Kilisli bir marangoz gelirdi.  Buna  “”Kilisli Nacar” derlerdi.  Güz gelip, çiftçiler ekime baþlamadan önce,  o  usta köyümüze gelir yetiþirdi. Malzemeciyi köye kendisi getirirdi.  Fakat alýþ veriþe karýþmazdý. Kendisi yapacaðý karasabanýn malzemesini seçip alýr, fiyatýna karýþmazdý. Kara sabaný yaptýracak olan adam kim ise, ödemeyi de  o yapardý.  Bir gün köyde saygýn bir kiþi saban yaptýrmak için malzeme getirdi. Kilisli Nacar, bu malzeme  olmaz, bunu yapamam dedi. Adam,  yahu  uydur diye ýsrar edince, Kilisli  Nacar öfkelenip malzemeleri  elinden beþ metre öteye  fýrlattý. Yahu dediler sen adamýn elinden malzemeyi alýp attýn ama,  o adamýn kim olduðunu bilmeden attýn. O falanca kiya dediler.  Kendisi “Ben kiya veya aza  diye  bir kimseyi tanýmorum. Ben malzemenin iyisini  getireni tanorum. Bana uydur diyorsunuz. Adamýn getirdiði malzemeler yaþ idi. Ben onu uydururum, ben gittikten sonra sabanýn boðazý açýlýr. Adam o sabanla çift süremez. Daha  sonra da, aha Kilisli Nacarýn yaptýðý saban diyeceksiniz deðil mi?  Ben de bunu demenize müsade  edemem,  beðenmediðim malzemeyi  de  kullanmam dedi.

       Ayakkabý alýrlardý. Örneðin  kýrmýzý yemeni. Babam  ayakkabýya baktýðý  zaman, yemeninin iyisi Kilis’te dikilir. Ama, bir ayakkabý almaya da Kilis’e  gidilmez ki  derdi. Buradan da anlaþýlýyor ki,  usta yemenicilerin Kilis’te yetiþtiði.

       Tabii ki, kültür sanat ve  edebiyatýmýza dönersek, ben, Muallim Naci, Rifat Bilge, Alaaddin Yavaþça, Nejat Uygur Türk Halk  Müziði Sanatçýsý  Aynur  Gürkan’ýn sesinse  hayrandým. Sanatýnýn en parlak döneminde  trafik kazasýnda yaþamýný  yitirdi. Bunun gibi kültür sanat edebiyat adamlarýnýn adlarýný  çok geç öðrendim. Fakat günümüzün  Ahmet Barutcu’su, Muhlis Salihoðlu, baþta  olmak üzere, Ahmet Elmalý,  Fikret Oðuztürk  gibi isimler kilis’te birer deðerdirler. Hele Mehmet Karakaþ, kendi halinde yazýyor,  çiziyor.  Ama bir Kilis sevdalýsýdýr.  Prof. Dr. Hikmet Celkan, deðer biçilmez bir zat’ý  muhteremdir. Dr. Mehmet Hanifi Aliosmanoðlu ciddi anlamda bir þairdir. Bende bütün kitaplarý var ama, “Sonbahar Yalnýzlýðý”  adlý 338 sayfalýk kitabýnýn kaçýncý kitabý olduðunu bilemiyorum. Kitabýnýn arka kapaðýndaki bir dörtlüðü sizinle paylaþmak istedim. “Bulup mutluluðu, sevgiyi canda, Þiirle, þarkýyla geçmiþ bir ömür.  Dünya denilen þü muhteþem handa, Aþký yudum yudum içmiþ bir ömür” demiþ. Gerekse Kilis Kent Gazetesinde, gerekse Zeytin Dalý  Dergisinde, Dr. Mehmet Hanifi Aliosmanoðlu’nun ismine rastlamadým. Bana göre bu  bir eksikliktir. Ýnþallah bu eksik de tamamlanýr diye düþünüyorum.  Benim bildiðim kadar Kilis, Kilislilerin kýymetini bilir ama, bahse konu  zat’ý muhterem nasýl olmuþsa Kilisin gözünden kaçmýþtýr.  Yoksa, Aliosmanoðlu  Kilisi mi  unuttu desem, mümkün deðil. Benim Kilis’in kültür sanat ve edebiyatýný, sanatýný ve sanat adamlarýný, birkaç dakikada kaleme  alýp da anlatmaya gücüm yetmez. Fakat Kilis’i  de bir türlü beynimden silip atamýyorum. Sað olsun Muhlis Salihoðlu dostum. Bana Zeytindalý Dergisinin her geliþinde, sözünü  ettiðim dergiye yazmayý,  kendime bir borç olarak biliyorum. Ben buradan Kilis’e Selam, Kilisli dostlarýma selam, Muhlis Salihoðlu  dostuma selam  derken, Mustafa Sað kardeþime de teþekkür ediyorum. Çünkü Kilis Kent Gazetesinde çýkan yazýlarýmý facebook ta benimle paylaþarak, beni haberdar ediyor.  Ben, bu günlük de bu kadar diyorum.

       Saygýdeðer okurlarým; Beni  unutmayýn, sohbet köþemde  yine buluþayým. En güzel ve mutluluk dolu günler hep ve hepimizin olsun diyorum. Hoþça  ve  dostça kalýnýz.