kürtaj masasında bir hayatın, prematüre çocuklarıydık
bir sıfır yenik başlamıştık oyuna
gecikmiş yada bizi tamamı ile unutmuş
bir randevunun
şimdi köşe başından çıkar, umuduyduk
direndik elimizden geldiğince
saçlarımızda rüzgarın ıslığı
bize küskün bu gökyüzünde korkusuzca kanat çırptık
gün oldu yırttık ipek kaftanını, beyin şehzadenin
argonotlar gibi fermanımız okundu
yedi kıta, cümle denizde
bozduk façasını
bu şerefsiz alemin
s
e
v
d
i
k
m
i
tabi sevdik lan
hatırlasana…
herkes aşk ararken, biz aşk çalardık o yasak bahçeden
tıka basa aşk doldururduk ceplerimize
dudak payı bölüşürdük ganimeti
Sfenkslerin gölgesinde
sevgimizin yüzü suyu hürmetine döndü bu dünya
ölümün, yaşamı sevdiği kadar çok sevdik
kılıçla kın gibi
sarılırdık
hasedinden çatır çatlardı bu çöl artığı şehir
birde öpüşür dük ıpıslak
sokaklar komaya girerdi
sevmeseydik, kırılmazdı fal taşları
bitmezdi bu kan ve gözyaşı dolu savaşlar
bebekleri kurban ederdi Babil büyücüleri
güneş doğmuş gibi aydınlanmaz dı
Zigguratların karanlık mahzenleri
sevmeseydik, mühürler dik dudaklarımızı
böyle gövertmez dik
öptüğümüz yeri
