Bir film senaryosu yap deseler acaba kim ne tür bir senaryo yazardý. Farkýnda olmadan yaþadýðýmýz çevremizde çeþitli yalan ve aldatmalarla yaþadýðýmýz gerçekler ýþýðýnda acaba yaþanmýþ ayný senaryolar ortaya atýlabilir, kendimizin yaþadýðý hayatý film yapmak ister miydik?

Her filmin konusuna bakýnca, aslýnda içimizde gizlediðimiz canavarlar, aþklar ve yalanlar su yüzüne çýkýyor ve seyreden kendini gösterip bulduran anlatma kabiliyeti içinde bravo diyebiliyor ve bunun adý da sanat oluyor. Aslýnda sanatýn bu yansýmalarýný öylesi olaðan þekillerinde ve doðal yaþamaktayýz ki… Demek ki, kimse isminin geçtiði bu senaryoyu yazýp, bu þekilde ünlenmek istemiyor. Ýçimizden birkaç sivri akýllý çýkýyor ve her ne hikmetse yazýyor, oynuyor ve bizde seyrederken keyif alýyoruz içten içe. Bu yazana da övgüler sýralýyoruz. Elbette övgü onun hakkýdýr. Çünkü kimsenin cesaret edipte kaleme almadýðý, istenmeyen kýlýklarda oynadýðý, toplumun reddettiði bir imajla anýlmak istemediði, ben buyum diyebilecek güce sahip olmadýðý, az rastlanýr bir sýradanlýðý oynamaktadýr.

Sanatýn her dalýnda bu çýlgýnlýk ortaya çýkmaktadýr. Bunu yapanlar öylesi az bulunur cinstendir ki, yaþadýklarý ve sunduklarý bu görsellerden sonra iyice yalnýzlaþmaktalar ve kendilerini içki, sigara ve afyon âlemlerinde sarhoþluðu seçerek, bir nevi sanal âlemde kendilerini mutlu etmektedirler. Bu kiþileri toplumun genel örüntüsünde anlayabilir insanlarýn olmasý da oldukça zordur. Bir nevi, bu cesaretleri ile toplum dýþýna itiliyorlar, þöhretin bedeli olarak!

Bu þöhrete kavuþmuþ sanatçýnýn görüntüleri her kiþinin isyaný anlamýna gelen bir model oluyor. Kimse arabasýnda hýz yapmak istemez yahut son model bir araba satýn alamaz. Onlarca villa, lüks hayat sahibi olamaz. Ama hayal ederler. Bu kiþiler toplumun hayalini gerçekleþtirirler, tek baþlarýna bu cahil teþebbüsleri ile. Tenlerine dövme dizerler, sanki piþmanlýklarýný, yalnýzlýklarýný, acýlarýný… Sembolize ederek, topluma mesaj vermek isterler. Ama bu bile yanlýþ anlaþýlýr, toplumu gayenin ötesine gider. Yani cahilin davranýþýný, daha da cahilce taklit ederler. Neden yaptýklarý ile deðil, sanki çevresinden býkmýþ ve yalnýzlýðý tercih etmek için bu yolu seçerler-þöhretli kiþi gibi.

Eskiden bir söz vardý “ iki gönül bir olunca samanlýk seyran olur!” ne kadar manalý geliyor bana þu anda. Yani eðer madde veya dünya insaný mutlu etseydi, bu sýra dýþýlýða ve yalnýzlýða itilmiþ þöhret sarhoþlarý en mutlu olmalarý gerekmez miydi? Madde olmadan mutlu olunmaz diyen kiþilerin, maddeye sahip olup da ne kadar mutsuz olduðu herkesin gözü önünde cereyan ediyor. Ýnsanlar madde ve dünya nimetleri ile mutlu deðiller, bunu herkes biliyor. Sýra dýþý olmak ve bunu ispat etme yetisi nereye kadar insaný mutlu edebilir ki…

Kayýnpederim bir sözü vardýr, “Eðer her gittiðin yerde dostun varsa ve seni sen olduðun için sevenlerin-dostlarýn varsa dünyanýn en zengin insaný sensizdir” acý gününde bir telefon gelmiyor yahut imdat ettiðin sesine cevap veren olmuyorsa nasýl mutlu olur ve hastalýktan kurtulma mücadelemizi nasýl güçlü kýlabiliriz ki! Hayat ancak saðlýklý ve güçlü hissettiðimiz anda maddeyle bir eðlence alaný bulabilir. Ancak, çok parayla yaþadýðýmýzda ne hasta olmamanýn nede ölümün bir garantisi de yoktur. Hayat vur patlasýn çal oynasýn seyrinde de asla gitmiyor.

Gaye içimizdekini ortaya döken yanlýþlarý ve yaþanmazlarý ortaya çýkaracak sanatý görmek deðil, maddeden sýyrýlmýþ insani duygularý tetikleyen güzellikleri var etmektir. Bunu saðlayan kiþilerde, topluma yaþadýklarý mesajý verirken oldukça mütevazý davranmalý ve doðal görünmelidir. Sanki toplumun güzide bir parçasý ve halktan biri, Allah dostlarý gibi…

Yaþamak isteyip de kötülüðü her an vurgulayan ve içimize hapsettiðimiz bu sýra dýþýlýk iç hapishanemizde mahkûm edilmeli, bu görsel ve asla yaþanýlamaz dayatmalara aldanmamalýyýz. Sonuçta perde cansýzdýr ve o da kapanýnca görüntü uçar gider… Biz ancak kötüyü sahiplenirsek, yani perdeyi açarsak bu canlanýr. Ne böyle þöhreti ve sanatý nede sýra dýþýlýðý yaþamak uðruna bir hedef seçmeyelim. Bizim için orta yol tercih edilmelidir. Dinimizde de bunu tavsiye eder. Saðlýklý bir toplum ancak, güzelliði yaþattýkça mutludur. Gülü dalýnda severse yaþamý lüks olur. Yaþamýmýzý soldurmayalým, güzeli ve doðallýðý olmasý gereken yerden ayýrarak ve ortaya çýkarýp dökerek!

Ýnsan okumadýðý için, onun boþluðunu görsel bir filmde, belgeselde yahut cemaat ve tarikat gruplarýnda arar. Bunu öðrendiði yer, ne kadar doðru mesaj verirse, o derecede doðru yaþar. Ancak, çýkara dayalý günümüzde sömürü ön plana çýktýðý için, öðreten cahil ekip baþlarý bu kiþilerin baþýna iþ açar, hem de ne kötülüklerle. Bu yüzden Kur’anýn ilk emri olan “Oku” emri ile kendimiz okumaya gayret edip, onlarý tatbik etmeye çaba gösterelim. En azýndan bir çök kötülükten ve yanlýþ yollardan kendi çabamýzla kurtulmuþ olur, kendimize iyilik ederiz.

Saffet Kuramaz