Son şarkısını söylerken isyanla,
Kanadı kırık bir kuş 
Bir dal koparıp gövdesinden yaşlı çınarın
Hüznü fısıldıyordu kulağıma rüzgâr
Sus diyemedim…

Kaç sonbahar üşür takvim yapraklarında,
Soldurur gülüşlerini nevbaharın
Ne yazı sıcaktı ne soğuktu kışı bu kentin
Uçup gidiyordu öperek düşlerimden kırlangıç
Dur diyemedim.

Gülünce geçer dediler gözlerinden yaşlar akıtarak
Acıya ağlanmaz mıydı oysa anne?
Acıda bir yanar insan kalbi yerde bir gökte bir
Vuruluyordu gülüşünden, eser yoktu öptüğü yerden
Gül diyemedim.

( Gül Diyemedim başlıklı yazı AyşegülAktağ tarafından 8/2/2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.