Bugün günlerden cumartesi. Þair demiþ ya “Bugün pazar/ Bugün pazar, bugün beni ilk defa güneþe çýkardýlar.” diye. O, hapishanedeki bunalmýþlýðýnýn sonunda güneþe, açýk havaya çýkýþýný anlatýyor.Ben de yakýcý güneþe bakmadan taktým þapkamý kafama, tuttum Didim pazarýnýn yolunu. Alacaðým bir þey de yok. Pazardan ayrýlýrken elimde, poþet içinde bir kilo kayýsý…Eee ne iþim vardý bu pazarda? Hiç avarelik iþte. Aldým fotoðraf makinesini, çektim aþaðýdaki fotoðraflarý, ne geldiyse aklýma yazdým.

Ülke, güzel vatanýmýz Türkiye,  zor, karanlýk, kanlý günler yaþarken, memleketin yönetimi Atatürkçü, Cumhuriyetçi, bilimden yana, akýlcý insanlar yerine “din ile aldatanlar”ýn eline düþmüþken üstüne üstlük bir de bunlarýn yýllarca besleyip büyüttüðü “besle kargayý oysun gözünü” takýmýndan baþka mollalarýn hain darbesi varken sýrasý mý þimdi “Didim pazarýndan fotoðraflar çekip altýna ývýr zývýr þeyler yazmanýn!” diye düþünebilirsiniz. “Demokrasi bizim için amaç deðil araçtýr.” deyip de “demokrasi havarisi” kesilenlere söz söylemek kolay mý? Millet facebook sayfasýný “Aman bana dokunmasýnlar!” anlamýna gelen yazýlarla doldurmuþ. Ben de asýk suratlara biraz gülümseme getireyim dedim.