Bindik Bir Alamete Gidiyoruz Kýyamete

Sarayýn eðlence kaynaðý olan Abdi Bey, III.Selim'in fasýl takýmý çavuþlarýndanmýþ." Küpeli Çavuþ " diye de bilinen bu muhterem, þakacý  ve renkli kiþiliðiyle III.Selim tarafýndan pek sevilirmiþ. Öyle þakacý öyle latifeci birisiymiþ ki, bu uðurda padiþahýn bir Sadâbâd ziyareti sýrasýnda,az kalsýn canýndan oluyormuþ . Abdi Bey, bir arkadaþýyla þakalaþýrken ansýzýn derenin soðuk sularýnda bulmuþ kendini. Yüzme bilmeyen Küpeli Çavuþ, boðulmak üzereyken, imdadýna yetiþenler tarafýndan zoraki kurtarýlmýþ.

Abdi Bey,III. Selim’in vefatýndan sonra 1823 yýlýnda tahta çýkan Ýkinci Mahmut’un da gözüne girmeyi baþarmýþ.

Hafýz Hýzýr Ýlyas'ýn "Letâif-i Enderûn" adlý kitabýnda yazdýðýna göre, Ýstanbul limanýna yanaþan bir gemiden indirilen yükler arasýnda, bir de zürafa vardýr.

 Mýsýr valisi Mehmet Ali Paþa'nýn padiþaha armaðan ettiði bu yabani hayvan, kendisini ilk kez gören Ýstanbullularýn þaþkýn bakýþlarý arasýnda Çinili Köþk Meydaný'na getirilir. Zürafanýn ,Ýstanbul sokaklarýnda yaptýðý bu seyr u endam sýrasýnda, yol kenarýna toplanan ahali boyunu, yürüyüþünü, bakýþýný tanýdýklarý eþe dosta benzeterek gülüþürmüþ.

Zürafa, padiþahýn 27 Kasým günü buyurduðu fermanla görücüye çýkar. Hayvanýn aðaçlarýn yapraklarýný kýpýr kýpýr toplayýp iþtahla yiyiþi hayranlýkla izlenirken, Habeþ Ahmet Aða da hazýrladýðý senaryoyu baþlatmak üzere baðýrýr : "Zürafa müteyemmen ve mübarek bir hayvan olup onu eliyle tutarak bir kere gezdiren müslüman yeryüzünde hiçbir zarar ve ziyan görmez." sonra da, hayvandan çok korkan Abdi Bey'e doðru yönelerek þunlarý söyler : " Haydi, müslüman olan gelsin, zürafayý þöyle bir gezdirelim. Kim bu hayvaný gezdirirse cennete gidecektir."

Padiþahýn "memuldür" sözü üzerine kendini eller üstünde bulan Abdi Bey, zürafanýn sýrtýna oturtulur. Abdi Bey'in yalvarmalarýndan, yakarmalarýndan,çýðlýklarýndan korkan zavallý hayvan, huysuzlanarak Ýshakiye Köþkü'ne doðru koþmaya baþlar.  Koþu ama ne koþu... Bu sýrada Abdi Bey padiþaha seslenir : "Ahiret hakkýnýzý helal eyleyin efendimiz. Ýlk menzilimiz ecel beþiðidir. Ýþte bindim gidiyorum, elveda."

Büyük bir olasýlýkla "Bindim bir alamete, gidiyorum kýyamete." sözü zürafa sýrtýndaki Abdi Bey tarafýndan söylenmiþtir. Ne var ki, kýyamete giden Abdi bey deðil, zavallý zürafa olur. Küpeli Çavuþ, padiþahý güldürdüðü için ödüllendirilirken, zürafa, geliþinden birkaç ay sonra Afrika çölünün özlemiyle , kendisi için bir sirkten farksýz olan saray avlusuna, bakýmsýzlýktan veya coðrafi þartlara uyum saðlayamadýðýndan, uzanýr ve bir daha kalkamaz yerinden. 

O zamandan beri  kültürel  - ahlakî ya da sosyal gidiþatla çeliþen bir davranýþý eleþtirmek amacýyla  ahali : "Bindik bir alamete, gidiyoruz kýyamete."  þeklinde bu deyimi kullanýr olmuþtur.

……………………………………………..
Müteyemmen :  a. s.  Meymenetli, Uðurlu, Mübarek,kutlu.