Bülbül hüzzam öterken gül neylesin baharý.

Elem dolu gözlerin eksilmez hiç kederi.

Hep böyle mi yazýlýr âþýklarýn kaderi?

Gün doðarken ufukta huzur veren bir yelde,

Gülistanda bir gülde Aslý’mý buldum Selda.

Her yaprakta bir þebnem göz neylesin yaþýný,

Divane âþýk gibi arar durur eþini.

Bu vefasýz âlemde kimse bilmez yasýný.

Sanma ki huzur yoktur sensiz kalan gönülde,

Gönlümü avutacak yaylamý buldum Selda.

Aþkýndan sarhoþ ise, mey neylesin aþýðý.

Taþ plaktan yükselir sevenlerin çýðlýðý.

Meylerin çeþnisinde yoktur umut ýþýðý.

Duramýyor ayakta bir isim halâ dilde,

Sefiller hanesinde çilemi buldum Selda.

Ufukta bir güzellik âlem neylesin gamý,

Aþka âþýk bir yürek deryadan alýr demi.

Yakamozlar, martýlar kurmuþlar huzur cemi.

Yelken açtým engine kýrýk dökük bir salda,

Dalgalarýn sesinde salâmý buldum Selda.

Çilesinde bir derviþ neylesin Dünya malý,

Bir çul, bir çarýk yeter, pirimiz Bektaþ Veli.

Nasibime düþmedi kurumuþ bir tek çalý.

Görürsün bak sevgili, neyimiz kalýr elde?

Derviþler tekkesinde kýblemi buldum Selda.

Umut yoksa bir aþkta dil neylesin sözünü,

Neylerin ahenginde hüzün sarar özünü.

Uzansa müþfik bir el söndüremez közünü.

Vahalarý kurumuþ sanki sýcak bir çölde,

Neyzenin nefesinde Leyla’mý buldum Selda.

Geçti aþk sýnavýndan, Macit meylesin meþki.

Unutalý çok oldu beþerden olan aþký.

Baki kalan bir yüzle süslenir gönül köþkü.

Kalmamýþtýr hevesi ne çiçekte ne gülde,

Aþk dolu yüreðimde Mevla’mý buldum Selda.

Mehmet Macit

20.06.2016

Dikili/Ýzmir