Online Üye
Online Ziyaretçi
Irmak olup çağlayan
bir gün varır menzile
Engel olamaz ona,
ne yağmur ne de karlar
Candan bağlanabilen
gerek duymaz tenzile
Severse iki
gönül candan cana akarlar
Perdeler yırtılıyor tan, sanki umut saçar
An be an yıkılıyor içte ördüğün surlar
Devam et ne olursun
beni eyleme naçar
Sensiz geçti bir
anım, sandım geçmiş asırlar
Ne söylense baş tacı
etmeli can cananı
Sevdalığın
içinde sönmez yürekte harlar
Baş tacı eyler
yürek uğrunda hep yananı
Riyakar olanları
elbet söküp atarlar
Rüyalar başka
güzel içinde yaren varsa
Sarılırlar sıkıca
birbirine yeterler
Kışlar biter
ömürde gelen mevsim baharsa
Görenler iç çekerek , der ki ‘’ bizden beterler’’
Açılan kapıları
açık tutmak marifet
Sevebilen insanlar
söz vermişse tutarlar
Sevilene yakışır her adımda zerafet
Hata yapanlarıysa
el yerine katarlar
Biz bize benzedikçe
çatlar çekemeyenler
Tek onlara yakışır dildeki intizarlar
Dostelini korkutup
boynun bükemeyenler
Hasetliklerle dolu nice sözler yazarlar