Bir, gemi gidiyor.

Bilinmez yerlere doðru, denizin yüzünde.
Bir saða, bir sola yalpalýyor, dev dalgalarýn içinde.
Yolcularý þaþkýn.
Korku var, onlarýn gözlerinde.
Kaptaný, yüzünden.
Sanýrsýn bir gün bulacak kendini, denizin dibinde.
 
Bir, gemi gidiyor.
Aðlayandan baðýrandan, geçilmiyor güvertesinde.
Çýðlýklar dalgalara karýþmýþ, kaptaný hasta duymuyor bile.
Azrail’in, elinde.
Bu gemi çalkalanýp duruyor, gittiði denizin içinde.
 
Bir, gemi gidiyor.
Ýçinde hastasý var, saðlamý korkaný var.
Kadere, boyun eðmiþler.
Sokulmuþlar, koyun misali korkudan birbirlerine.
Korkudan, çýðlýktan lal olmuþ dilleri
Bindikleri geminin, batmasýný bekliyorlar denizin içinde.
 
Bir, gemi gidiyor.
Ýskeleti çelikten saðlam, güvertesi yapmýþlar demirden.
Yapan öyle güzel yapýlmýþ’ ki,
Bu gemiyi öyle bir yapmýþlar ki saðlam mý saðlam.
Dayanýklý.
Ne fýrtýnalar ne badireler atlatmýþ, ne dalgalar.
Bu gemi, baþka gemi!
Yýkýlmaz, dalgalardan, ya’ da batýrmaya kalkanlardan.

Oysa batmaz.
Bu çelikten saðlam yapýlmýþ gemi.
 
24 Haziran 2016
Ahmet Yüksel Þanlý er