Çocukluðumun en güzel düþüydü,
Biran önce büyümek.
Meðer ne büyük hataymýþ,
Bu kadar acele etmek.
Hani yakartop ta çok can kapmýþtým ben.
O canlardan birini versem.
Baþa dönsem yeniden.
Bu defa hiç acele etmeden.
Tadýný çýkara çýkara
Ýki cep dolusu erik aþýrsam,
Rýza amcanýn bahçesinden.
Tek kale maç ta kaleci olsamya ben
Hem de hiç gol yemeyen.
Üç kornel bir penaltý olsa mesela.
Çýkarsam her topu planjonla.
Simoviç olsam bir t-short bi donla
Üstüm kirlenince dayak yesem annemden
Terliðini çýkarýnca kaçacak delik arasam.
Annem kýçýma kýçýma vursa onla.

Hem aðlasam hem acýmadý ki desem.
Keþke hiç büyümesem.
Keþke hiç büyümesem.

Adem Çoban Dilenci