Sen güldüğün zaman,bilemezsin
Her yanım çiçekler açar
Kalbim çiçek,ellerim çiçek,göz yaşlarım çiçek
Göğsüm sanki papatya tarlası gibi
Muhabbet kaparım renklerden
Bir an da şafaklanırım doğaya
Kuşların cıvıltıları arasında
Çıplak ayaklarımla toprağın yeşiline sürünürüm ben...
Sen güldüğün zaman
Seher yelinin ılığına borçlanırım
Sevdan yüreğime yataklanır
Üzerimden silkelerim kasveti
Gamzelerim çukurlaşır,yanaklarıma
Karanlıklarım gevşer,bilemezsin
Kahkaha gibi dökülürüm omuzlarına...
Sen güldüğün zaman
,
Senin düşün de uyurum ben
Rüyalarım seninle mayalanır
Kendime bir gök kuşağı kurarım
Yatağımdan süzülürümde gök kuşağıma
Bütün hayallerim rengarenk olur...
Oysa ,Sen gittiğin zaman, asla bilemezsin
Senin ardından bütün şehir gider
Burada ki insanların hepsi gider
,
Ağaçlar,binalar, nehirler, gider
Sokaklarım sağırlaşır
Gece lambalarım yanmaz artık burada
Feryadım içime akar
Bebeklerim, yaşlarla kaplanır, gözlerimde...
Sen gittiğin zaman
Kırmızı şiirler yazarım
Hasretinle sevişirim arkandan
Endişelerim çapaklanır
Boşluğunun çığlığına basarım
Sanki fay hattım kırılıverir ortadan...
Sen gittiğin zaman
Şimdi bir finalim kalmamıştır burada
Kendimi çaresizliğime gömerim artık
Sanki bir mezarlıkdayımda
Çıplaklığı çatlamış ölüler gibi
Gölgem bodurlaşır ,
Sessizliğim sıkışır,
Tenhalaşırım,
Kıyametime kalırım ,bilemezsin...
Vedat DÜNDAR
