SABIR

Bir samyeli eser durur içimde,

Kavurdu yeþerttiðim tüm çiçekleri;

Toz duman içinde kaldý umutlar,

Savurdular savruldular,

                              Sonra kaçtýlar.

Kar altýnda kalýnca onca kardelen; 

Gül boynunu büktü,

                                 Goncalar soldu.

Bin bülbül havalandý omuzlarýmdan,

Hali melal,

             Dili lal, 

                          Uzaklara uçtular.

Kaç kelepçe takýldý yüreðime,

                                        Bilinmez;

Kaç düðüm atýldý boðazýma,

                                        Çözülmez;

Sabýr þerbetiydi kor kazanda kaynayan,

Denek dendi,

                   Beni denek seçtiler.

Ne gönlüm razýydý,

                   Ne aklým,

                             Ne mantýðým;

Kalp susunca tüm organlar göçtüler.

Sabýr denen taþ olasý þerbetten,

Kaþýk kaþýk,

                Yudum yudum 

                                           Ýçtiler.

Ýbrahim COÞAR