HATIRA  DEFTERÝNDEN  BÝR  SAYFA

Ahmet AYAZ

Gaziantep Güneþ Gazetesi 13 Haziran  2016

……………………………………………..

       Siz saygýdeðer okurlarýma, hatýra defterimden bir sayfa açýyorum. Yazacak o kadar  güzel þeyler var da, ben az ve  öz konuþmayý severim. Sohbetim baþ aðrýtmaz, can incitmez kanaatindeyim.  Askerlikten  sonra, iþ hayatýmdan, memurluk ve idarecilik yýllarýmdan, güzel anýlarýmý sizler ile paylaþmak istedim. Yukarýda da dediðim gibi, inþallah sohbetim baþ aðrýtmaz, can incitmez. Çünkü ben, öldükten sonra da iyi þeyler ile anýlmak isterim.

       Ben çiftçi çocuðuyum.  Askerlik dönüþü çiftçilikle uðraþtým. “Toprak Su” iþlerinde iþçilik, Milli Eðitimde, Saðlýk Teþkilatýnda memurluk ve Aileden Sorumlu Gaziantep Sosyal Hizmetler Ýl Müdürlüðü, Þef kadrosunda, yaklaþýk olarak 11 yýl, Ýl Müdür Yardýmcýsý konumunda görev yaptým. Ömrümün büyük çoðunluðu basýnda geçti. 1976 tarihinden, 1980 yýlýna kadar  ulusal basýnda, daha sonra da, yerel gazetelerde ve kültür sanat , edebiyat dergilerinde hala, yazmaktayým.  Rahmetli Mehmet SAÐLAM vardý. Bu deðerli basýn mensubu,  davranýþlarý ile örnek bir insandý. Gaziantep Devlet Hastanesi Müdürü Bahri SÖNMEZ vardý. Bu da, âmir deðil, çok deðerli bir dosttu. Arkadaþým Mehmet DÖNER ile bir gün çarþýda gezerken,  müdürümüz Bahri Sönmez Beyi Güllüoðlu bakalavacýsýnda, baklava alýrken gördük. Selam verdik, bize  buyur etti. Saðolun dedik. Yaho, içeriye girerseniz birer havuç dilimi yeriz. Yoksa ben baklava yemek için, akþam Müdür Hanýmýn  Misafirlerini bekleyeceðim. Bana akþamý bekletmeyin, buyurun dedi ve bizi içeriye aldý. Ýkramýný kabul ettik. Eþi Figen Hanýmda Hastane Müdürü idi ama, nasýl bir müdür idi ?  Tartýþýlmaz bir haným efendi kiþiliðine sahipti.

        Sevgili okurlarým  artýsýyla, eksisiyle öyle insanlar gördüm ki, kiþilikleri ve görgü kurallarý baþka baþkaydýlar. Bir gazeteci arkadaþýmýz var, burada adýndan söz etmeyeceðim. Adýndan söz edersem, yanlýþ anlayanlar olur diye düþünüyorum. Kendisi  çok zengin birisi deðil. Fakat, bürosunun temizlikçisine, kendi içeceði çay bardaðýný doldurtmaz, ve kendi çay içtiði bardaðý ona yýkatmaz.  Ve derki, “hiç kimse, hiç kimsenin hizmetçisi olmamalýdýr. Sen büroda  görevlisin, büronun iþlerini yapýyorsun. Benim þahsi hizmetçim deðilsin”  der.  Bu durum bana, Hz Ali’nin bir olayýný hatýrlattý. Hz Ali  atýn üzerinde giderken, elinden kýlýcý yere düþmüþ. Hz. Ali atýn üzerinden aþaðýya inerek kýlýcýný  almýþ. Atýna tekrar binmiþ. Sahabelerinden birileri “Ya Ali, biz kýlýcýnýn yere düþtüðünü gördük. Alýp sana  verecektik” dediklerinde, Hz Ali þöyle cevap veriyor. “Biliyorum,  verecektiniz. Ama dilim emir buyurmaya alýþmasýn” demiþ.  

       Gaziantep Üniversitesinde gerekse hocalarýmýzdan, gerekse çeþitli birimlerde çok tanýyýp sevdiðim dostlarým  var. Gördüðüm ve bildiðim kadarýsýyla mükemmel insanlardýrlar.  Geçmiþte, Üniversitede yeni göreve baþladýðýnda, kýzým bir olumsuzluk ile karþýlaþmýþ. Burada o olumsuzluktan söz etmeyeceðim. 17 Mayýs 2016 günü, oðlumun iþe baþlamasý nedeni ile,  yolum Güvenlik Müdürlüðüne  düþtügünde bu olumsuzluðu hatýrladým. Ve oradaki  güzel insanlarý gördüðümde, kýzýmýn rastladýðý olumsuzluðun bu defa, tam tersini gördümm. Ýki  gün Güvenlik Müdürü Sayýn Hamza POLAT   ile, kýsa bir sohbetim oldu. Gerekse aileden aldýðý terbiyeden, gerekse dini inancýndan olmalý. Ýnsancýl davranýþlarý bütün dikkatimi üzerinde topladý. Asýl söylemek  istediðim þudur. Güvenlik Müdürü Hamza Polat Bey, Göreve yeni baþlayan bir güvenlik görevlisine, güvenlik elbisesini verirken, “Askerimiz, polisimiz nasýl vatan ve namus bekçisi ise, biz de. kendimizi onlarýn yerine koyacaðýz. Bizde vatan ve namus beçisiyiz” dedi.

Ben burada, kendisini canýgönülden kutluyorum, selam sevgi ve saygýlarýmý sunuyorum. Böyle zor bir göreve, böyle  bir zat’ý muhterem gerek. Baþarýlý çalýþmalarýnda kolaylýklar diliyorum. Yüce Allahým beni yanlýþa düþürmez inþallah!

     Sevgili okurlarým. Her zamanki dediðim gibi. Beni  unutmayýn, sohbet köþemde sizler ile yine buluþalým. En güzel ve mutluluk dolu  günler, hep ve hepimizin olsun. Hoþça ve dostça kalýnýz diyorum.