Söz verdim ona, tek bir söz;

Gözlerinde gördüðüm irinde takýlý aklýmýn

Reçine tokasý.

Kara meleði buyur etmiþ kaderin

Örtülü peçesi:

Gece gibi gizemli,

Aþk gibi buyurgan

Ve kopuk aklýn imleri

Hatta kýrýk tekeri bilinmezin indinde

Kerelerce tökezlemekten mütevellit

Bir boþ vermiþlikte.

Söz verdim ki kerelerce dönecekken,

Çektim kara kaplý defterin perdesini,

Sýðýndýðým üstü açýk tabutta,

Dilimde bir tekerleme:

Sormuþtu þair kerelerce,

Hani henüz büyümediðim ahir zamanda.

Henüz ölmemiþtin zahir,

Yýkanýrken musalla taþýnda

Ergen düþlerim.

Mücbir sebeplerle yasaklamýþtýn aðlamayý.

Beni yine de aðlamadým sanma hani,

Sormuþlardý bir zamanlar:

Nedir elbisenin bu hali?

Öyle ya, mendilsiz çýkmýþtým o gün sokaða,

Üzerimde bir aðýrlýk

Ve imam sormuþtu,

Çekmeden kader tetiði:

Helal ettiniz mi hakkýnýzý?

Boykot ettiðim ne çok ýrgat düþ,

Ve yanýmda kimsecikler yokken,

Ölü topraðý serilmiþçesine atime,

Kala kalmýþtým bir baþýma,

Dememe bakma asla baba

Ve özlediðimden ziyade,

Özlenmediðime kâiniyim

Hele ki gözünden sakýnan bir mertebeye

Yerleþtirmiþken beni;

Bilfiil sürgülediðim tokmaklý kapýyý,

Ses etmeden sorgu suallere yanýtý özür bildiðim.

Gönlün yýrtýk güncesinde

Karalýyorum adýný mutluluðun,

Karalandýðýmdan ziyade süt kokan

Çocuk neþelerimi kaçýrmadým henüz,

Kaçan trenden arda kalan o iste

Kaybolmuþluðuma koyarken son noktayý.

Ölümlerden ölüm beðenmezken,

Hak görmezken ayrýlýðý,

Þimdi ölmeden peþi sýra uðurladýðým

Kibirli süzüþleriyle,

Akla ziyan bir hengâme

Yine donatýldýðým ama konduramadýðým,

Sormasam da sorgulandýðým

Ve alabildiðine hoyrat bir itirafname,

Aklýmýn pervasýzlýðýna nazire eden

Bir düþ kýrýntýsýndan ibaretim.

Gönülsüz bir serzeniþ,

Gaddar döngünün rehaveti çöktü çökeli,

Çekim gücüne yenik düþtüðüm evrenin,

Nazarýmda akýbetim bir romandan sýzan,

Satýrlara sýðdýramadýðým ne çok kelam:

Pervazýndayým alabildiðine,

Süzülen bir kýrlangýcýn kanatlarýnda

Gönderiyorum dua yüklü sevgimi,

Ellerimle kazdýðým kuyunun

En dibindeyim þimdi.

Asla da sormasýnlar; solumda yatan

Muhaberatýn kepenklerini indirdim çoktan,

Teneffüs ettiðimden ziyade

Telaffuz edemediðim tek bir cümle:

Hiç bu kadar özlediniz mi?

Bir gün bir þiir soludum, bilemedim kolumun kanadýmýn bu denli kýrýlgan olduðunu.

Üstat sormuþtu þiirinin birinde:’’Sizin hiç babanýz öldü mü?’’

Öldü ve defalarca tattým ölümü o gittikten sonra.

Sineye çektim hayatý en kýrýlgan güfteye sýðýnmayý da meziyet bildim.

Mekânýn cennet olsun baba.

Cemal Süreya’yý da rahmetle anýyorum.