1
Ummanı
yakardık, el ele verip,
Gözümde
kızaran, tanı bilseydin.
Kalbimin
üstüne, ismini sarıp,
Ruhumu
kabzeden, anı bilseydin.
Ararlar
semada, hardır bedenim,
Elbette
sende de, vardır bedenim,
Ulviyeti
şaşar, kordur bedenim,
Aşkına
kül olan, canı bilseydin.
Yıkılırdı
katlar, başım üstüne,
Söyle
altı nedir, aşkın üstü ne?
Özlemim
çizilir, gelir büstüne,
Hasret'le
kanayan, yanı bilseydin.
Tefekkür
ederek, ismini andım,
Her
gelen acıyı, sendendir sandım,
Ağzından
dökülen, her söze kandım,
Diyarlar
aşardım, beni bilseydin.
Her
derdin devası, elbette vardır,
Sevenler
uzaksa, nefesler dardır,
Aşk
emsalsiz bade, maşukta sırdır,
Ona
ulaştığın, günü bilseydin.
Sabredip
kaderin, verdiği derde,
Ansızın
gözlere, inmeden perde,
Desem
kokum bile, gelir eserde
Afakı
şaşmayan, yönü bilseydin.
İşte
böyle canan, bendeki haller,
Bağbozumu
olur, gözümde göller,
Anlatır
bu aşkı, gün gelir diller,
Ruhuna
sardığım, şanı bilseydin.
Âdem’in
adem'e, muradı vardı,
Yitirdi
aklını, maziye verdi,
Hatırla;
can deyip, öyle severdi,
Küserdin
âleme, "O"nu bilseydin.
Âdem
Efiloğlu
Sardı efkar efkar bak hüzün biraz
Kavrulsun ocağında yak közün biraz
Utanıp kızarsın o yüzün biraz
Çok utanırdın sen seni bilseydin...... Harun Yıldırım