AMAN DÝLÝYORUM

Kaçmaya çalýþtým ben bu tuzaktan,

Gözünden gönlüme ateþ bindirdi.

Bir parmak aþk çaldý kalbe uzaktan,

Yorgun yüreðimi alevlendirdi.

Yurt dedim, ülkemin Samsun’una ben;

Renk verdim sevdanýn yosununa ben;

Kapýldým gözlerin efsununa ben;

Bir bakýþla yorgun kalbi kandýrdý.

Nefesi olunca nefsime rüzgâr,

Ýlkbahara döndü ikinci bahar.

Bir gün gelir diye beklediðim yar,

Gelmedi, acýyý aþkla dindirdi.

Araya girince gurbet ve zaman,

Hasret ateþinden çýkmýyor duman,

“Aman” der Coþari, “sevdiðim aman!”

Aþkýn beni karanlýða indirdi.

Ýbrahim COÞAR