GÜL DERLEYENLERE
Sevda ülkesinde,
Yalın ayak koşan
çocuklardık,
Sokak aralarında.
Iztırap
çeşmesinin acı suyunu,
İçtik bir
dilberin avuçlarında.
Kimi zaman bir
yaprak gibi savrulduk ,
Ayrılık
mektubunun satır aralarında.
İhanet
çemberinin alanını ,
Bile bile yanlış
hesapladık her defasında.
Yalnızlık
sahilinde terk edilmişliğe,
Değen ,yorgun
ayaklarımızla,
Gidenlere el
salladık.
Martılara
attığımız hatıraların kırıntılarıyla,
Büyüdükçe
yeşeren hayallerimiz,
Sürgün oldu
karlı dağların sırtlarında,
Tam güneş açacak
derken
düşlerin ufkunda,
Bastırdı
fırtınalar ömrümüzün baharında.
Yitirilmişlikler
bahçesinde ,
Her gün sarı
zambaklar boy attı.
Menekşe gözlerde
tutsak üveyikler ,
Uçmak isterken can
evinden yaralandı
Maşukların sırlı
kafeslerinde,
Aşıklar her dem
biçare kaldı.
Dünün geçmişinde
,yarının geleceğinde
Gamzelerse hep göğe
yükselen ahları saydı.
,
Zamanın birinde haddi olmayarak,
Bir şair , aşka
dair şiir yazdı.
Sözü gül eyleyip
derleyenlere,
Gün geldi , hoş bir kelamı kaldı