Dün yine rüyama girdin. Anýlarým çýplaktý. Ýnsan kapýya vurup da girer içeri. Ellerinde piþmanlýk dolu bir bavul vardý. Saçlarýný benim sevdiðim gibi örmüþsün. Üzerinde ilk sevgililer günümüzde aldýðým yeþil elbise vardý. Bir tek gözlerinden akan yaþlar bana ait deðildi. Bavulu yere atýp koþar adým sarýldýn bana. Bir an nefesim kesildi sandým. Sonra elimde olmadan ellerini tuttum. Nasýl bir rüyaysa artýk!

Kitap kokulu bir parfüm almýþtýn bana. Japonya da bile daha yeni piyasaya sürülmüþken. Gözlerime yine o ilk günkü saf liseli âþýklar gibi baktýn. Tek bir cümle dahi kurmadan saatlerce konuþtu gözlerimiz. Kimi zaman en güzel anýlarla rengârenk çiçekler gibi gülümseyiþler sunduk mehtaba. Kimi zamanda en büyük hüznü yaðmurun dahi rahmetini kaçýrmasýna neden olurcasýna ahlara boðdurduk.

Sonra uyandým birden. Baktým ki hala karþýmdasýn. Ne yapacaðýmý bilemedim o vakit. Sanki rüyada gibiydim ama rüya deðil. Birden yataðýmdan fýrlayýp sana sarýlmak istedim. Senden geçerken kendim oldum. Bir beden de çift baþlý çift gibiydik. Sonra bedenimden uzaklaþtý ruhun. Anladým ki ancak senden geçersem kendim olacaðým. Kabul etmesi güçte olsa…

Serap mý gördüðüm. Yoksa bir kelebek, son demini benimle mi geçirmek istiyor?