‘’Rahmetliyi nasýl bilirdiniz?’’

Rahmetin indinde konuþlanmýþ bu sorunun mademki muhatabý bendim…

Kekeledim usulca.

‘’Duymadým. Daha yüksek sesle lütfen!’’

Olacak iþ miydi þimdi? Hem þunun þurasýnda kaç gün olmuþtu da sorguya tabi tutuluyordum?

‘’Bulunduðumuz noktada bundan daha makul bir soru soramadýðým için üzgünüm bayan. Hem…’’

Duraksamýþtý.

Tepkisizliðimin ölçüsü belli ki rencide edecekti genç adamý. Yine de sürdürdüm sessizliðimi.

‘’Ya, öncesi bayan? Hani, ilk karþýlaþtýðýnýz o güne geri dönersek…’’

Ne saçmalýyordu bu adam böyle? Bilemezdi tabii ki tarihin tekerrürden ibaret olduðunu. Yoksa bilip de dalga mý geçiyordu aklý sýra?

‘’Görmediniz mi o koca tabelayý da daldýnýz yürüyüþ parkuruna?’'

Sahi, dalmýþ mýydým?

Yok, yok dalmýþtým. Öyle ya, kaç zamandýr dalýp dalýp gidiyordum hem de pekiþtireci olan sürecin tanýmýný yapamazken.

‘’Böyle ýsrarcý olduðuma bakmayýn siz. Hem belli mi olur, yeniden karþýlaþýrýz baþka bir mekânda belki de ayýklarýz ayrýk otlarýný…’’

‘’Gidebilir miyim?’’

‘’Neye istinaden gideceðinize emin oldunuz da sorguluyorsunuz beni?’’

Oysa sorgulanýn ben olduðumu sanýyordum. Daha demin dememiþ miydi?

‘’Aðzýnýzdan çýkan bu kelime ile þimdi de yalancý olduðumu mu ima ediyorsunuz?’’

***

‘’Pelin, Pelin aç gözlerini! Siz de gülüp durmayýn. Görmüyor musunuz kýzý kan tuttu. Serdi postu.’’

‘’Hey, sizi çaylaklar! Durun bakalým, daha kafatasýný açacaðýz.’’

‘’Hocam, iyi hissetmiyorum, hiç hem de!’’

‘’Evladým, madem dayanýklý deðilsiniz niye illa ki doktor olacaðým diye tutturursunuz? Tamam, tamam, bir saat yemek molasý. Bayýlanlar kendine gelsin, devam edeceðiz kadavralarla olan operasyonumuza.’’

‘’Görüþürüz yemekhanede. Bugünkü menü de tam aðzýnýza layýk: Az piþmiþ bonfile. Yine de fazla doldurmayýn midenizi. Belli mi olur?’’