Anlýk bir rötuþ,

Ellerim kanarken, yonttuðum þu mermerde

Aþktan ibaret bir döngünün asýlý merhameti,

Kanmazlýkla içtiðim ölüm þarabýný.

Kifayetsiz, izlek bildiðim dünlere gömdüðüm,

Bukle bukle saçlarýný ördüðüm kaderin taarruzu belli ki

Ve bil ki yok sonrasý.

Kýpraþan gündönümünü salkým saçak ayrýþtýran

Þu hüsrandan ibaret bir tahakkümü

Milat bildiðim yine de esefle yüzüme vurduðun

Gördüðüm aksimin asýlsýz hüviyeti kadar

Payidar bir var oluþ gölgeli yalnýzlýðýmýn

Yüz sürdüðü.

An ikrardan ibaret ve hayat umuttan,

Sureti yenilginin sanma ki tek zararý, nükseden

Ve devingen ruhlarýn cirit attýðý,

Koyultulmuþ evren iken hezimet içerisinde,

Ne çok insan ne çok buhran;

Yerli yersiz süngüsü derinde

Yine de koþullanmýþ bir nefsin hükümranlýðýnda

Ýken benliðin tezahürü;

Kâh tek bir imgede kâh tozutmuþ aklýn üryan çeperinde.

Gönülsüzüm bu gün belki de dünden arda kalan

O hengâmedeki çaprazýmdaki hidayet iken

Esirgediði insanlarýn birbirinden,

Tenezzül dahi etmezken

Sevginin telaffuzu bu denli mi zor da,

Cebelleþtiðimiz ömrün arka penceresinde

Sönük bir ýþýk yine de gömülü en derinde

Yüreðin karasý iken, isyan tek bir imgenin tekelinde.

Hanidir mabet bildiðim sabahýn seyrinde

Düþkün bir sefil kadar dizlerine çömelmiþ

Hanidir o rahvan evrenin ulaþamadýðým yakasý,

Andan ibaretim bir katre de olsa mutlak zihniyetlerin

Tefekkür bildiði,

Yine de sonlanmayan bir hikâyenin

En bahtsýz kahramaný,

Soluk teni ve izbelerde yanýp tutuþan yürek

Kadar isyankâr onca teamülden arda kalan,

Sükûneti yâd etmek tecellisi ve aþký payidar kýlan,

Yerli yersiz mensur bir gölgeye yüklediðim

Günahlarýnýn rakýmýndan uzak bir sanrýyým altý üstü,

Haykýrýþlarý ayyuka çýkan bir ruhun tesellisi;

O varamadýðým yakanýn istikameti.