Online Üye
Online Ziyaretçi
Bana sorma dostum ‘ne’yi, ‘niye’yi
Beni her dem seven canan annemdi.
Üzerime örtüp battaniyeyi
Kendisi üşüyüp, donan annemdi.
Her sözünde ‘canım’ diye seslerdi,
İncilerle, boncuklarla süslerdi,
Beni balla, yumurtayla beslerdi
Bir yudum su ile kanan annemdi.
Ne erirler ne de yanarlar dostlar,
Bazen övüp, bazen kınarlar dostlar,
Bayramdan bayrama anarlar dostlar
Beni her nefeste anan annemdi.
Ellerini açıp, Hakk’a yakarıp
Sonsuz şefkatiyle bağrına sarıp,
Ateşin içinden beni çıkarıp
Alevler içinde yanan annemdi.
Kader arkadaşı olup eşime,
Her gün dualarla düşüp peşime,
Olanca gücüyle her bir işime
Omuz verip, hep dayanan annemdi.
Tufanlara, azgın sellere karşı,
Kem gözlere, hoyrat ellere karşı,
Kasırga, fırtına, yellere karşı
Surlar inşa eden Sinan annemdi.
Bu varlığı nerden, nasıl bulmuştum,
Altınlarla, elmaslarla dolmuştum,
Hani bir rüyamda ‘ağaç^ olmuştum
Dalıma ilk defa konan annemdi.
Babamdan daha çok beni özleyip,
Gözyaşını el âlemden gizleyip,
Akşam- sabah yollarımı gözleyip
Belki döner diye sanan annemdi.
Anne olan anlar tek bu duygudan,
Mevla, hoşnut olur ona saygıdan,
Rüya âleminden, tatlı uykudan
Geceleri ilk uyanan annemdi.
Yıllar geçip, gurbet faslı bitince,
Yüreğimiz, hasret hasret tütünce,
İstasyonda tren düdüğü ötünce
Yalın ayak koşan inan annemdi.
Yanık Ozan, anne olaydım keşke,
En çok o yaraşır cennette köşke,
Eller ne verdiler kederden başka
Bana mutluluğu sunan annemdi.
Nisan 2013 Adapazarı- Yenikent park
Muhammet AVCI