Birbirine zýt batýk bir görünüm sergileyen bireysel fikir ve yaþantý içinde yaþarken, yatay ve dikey sýçramalarla deðiþen yolunu kaybeden aklýn ve düþüncenin anaforunda kalarak, hem üþüyoruz hem de çaresizlik uçurumuna düþüyoruz. Batýk bireysel fikir ve düþüncesizlikle, hayatýmýza prangalar vurarak hep batmanýn peþindeyiz nedense! Bir birini bütünleyen tahammül ile doðru olan ile olmaktan hep kaçarak, bu dermaný almaktan kaçýyoruz! Doðru olan nedir, doðru neye göre doðrudur ölümlü olanýn ve her an yok olmaya mahkûm olan insanýn düþüncesi mi doðrudur? Yoksa ölümsüz olan kâinata hâkim olan bizleri âlemi yaratan sonsuz Merhamet sahibi Yüce Allah c.c. söylediðimi doðrudur? Elbette ki, merhameti sonsuz bizi ve âlemi yaratan yüce Allah c.c. söylediði doðrudur.

   Öyle ise biz, kendi ve þeytanýn hýrçýnlýðý ile neden doðru olanýn peþinde deðiliz? Bu hýrçýnlýk ve yanlýþlýk bize ne kazandýracak? Mezarda bize yardýmcý olacak mý? Elbette ki hayýr! Doðru olan, hak olan düþünce ile düþüncelerimize hayatýmýza canlýlýk kazandýrmak yerine, onu yakarak hem dünyamýzý hem de ahiretimizi yakýyoruz. Canlýlýk yani ruh can, insaný canlý tutan hayat verendir, bilinmez ki neden cansýzlýk peþinde koþarak, cansýz duygusuz hissiz yaþamaya çalýþýyoruz muamma!

   Aktif olarak, hak yolda imanla kývýlcýmlar hayat saçan hak ile doðru ile olsak, canlara canlý can olsak beraber gülsek, yarýnlara beraber yürüsek kötümü olur acaba? Elbette ki çok güzel enfes olur. Bireysel yaþayarak, bireysel düþünce hýrçýnlýk ile en düþük seviyesizlikle, yok olmanýn sokaklarýnda sürünerek yaþamayý neden seçeriz? Yeniden dönüþ yaparak, doðru olan yola girerek kentsel dönüþümler gibi dönüþ yaparak, hak olan yola düþünceye göz kýrpmayýz, gülümseyerek bizi sarmasýna müsaade etmeyiz hala anlamýþ deðilim!  Ýçimizde bizi yakan, bireysel düþünce anaforu, bizi yakarken karþýda akan nehirde içimizdeki yanýný söndürmeye koþmaktan, çok mu aciziz acaba? Bu ayaklar koþmak varmak için deðil midir? Neden varmak için olaný, kaçmak için kullanýrýz? 

   Anlayan bunu anlatacak olan var mý acaba? Sancýlarla yaþamak, çok mu cazip geliyor bize acaba? Demek ki sancýlar sürünmeler bize çok güzel yakýþýyor da, onula gönlümüzü süslüyoruz ve yol alýyoruz! Ýçimizdeki ýstýrabýn feryadý âlemi yýkarken, neden duymayýz hissetmeyiz, çare iþte karþýmýzda az tahammül hak olanýn hak yolunda buluþmak bizin doðrumuz doðru olamaz, Yüceler yücesi Allah c.c. söylediði doðrudur diyerekten ona teslim olmaktýr, bu çare öylesine çok çok pahalýda deðildir, kendi dünya ahiret ve ömrümüz için çok güzel ve en doðru olan, bir yaþamdýr mutluluktur.

Mümkünatý vardýr bu çaresizliðe çare

Ýmandýr tahammül hak yolda yürümektir derde çare

Dokunsun tenimize býrakalým bireysel fikirle yaþamayalým çaresiz

Bir dost gibi hakkýn sözleri tahammül iman yaklaþsýn yanýmýza

Býrakalým dost olarak hep yanýmýzda kalsýn kalsýn

Mehmet Aluç-Kul Mehmet