-kollarını açışın uç, yokluğun dip’tir bize- Ey benim yüzüme bakarken en çok zarar nerden gelir diye titreyen âhvâline s a r ı l d ı ğ ı m. Doğduğumda sarıp-sarmaladığın kundaklar kadar kırışık değil hâlen yüzün... yüzün ki; ayın şavkı bakışın sırtımı sıvazlayan dillerin eskitemediği şarkı, saçların nergis kokuyor dudaklarının çatlayan yerinden huzur akıyor Melekler dûâ dûâ şiir yazıyor saçının kırıksız her teline
Yüzünün her bir çizgisinde, yılların beş parmağının damgası var. Avuç içlerinde sökülen merhâmetin yamaları, çarmığa gerilen hayallerinin buz kesikleri, bilirim hâlen sızlar. "Ana olma kapıda köpek ol" derken annem! nefesin kesilirdi. Kanın pıhtılaşmayı unuturdu. Toplar nefesini yetistirdiğin ürkek güvercinlerine pay ederdin. Ey benim kirpiklerinin dibinden ö p t ü ğ ü m. üstü doğum sancısıydı bunun da ’altı’nın anlamı ömürden ferâgat etmek miydi?
Ninnilerini duysa kuşlar hırçınlığından vazgeçer. koynun cansızlığımıza mezar mâhiyetinde Söylesene a n n e m! Kaşları düşse ayrılığın kaç yazar Buralardan öte de yüreğimize nakış nakış işlediğin cennet bağının tohumları var.
-S e n bizim kalbimizin ana hattı, ufak bir sarsıntı kırar ruhumuzun a y i n e l e r i n i...
( Saçının Kırıksız Her Teline başlıklı yazı Zeynn tarafından 1.05.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
