Bir
zamanlar çıkardım ben dağları
Eyvah
geldi geçti gençlik çağları
Çıkamam
artık ben o dağları
Açılmaz
ihtiyarlıkta dizim bağları
İhtiyarlıkla
yürüyemem yollar
Rahman
korur cümle kulları
Elim
yıkardı akan pınarları
Şimdi
yürüyemiyorum yolları
Ah
bu gönlüm her şeye barıştı
Artık
yollarım bir birine karıştı
Bir
nefeste çıkardım dağları
Elimle
açamıyorum kapıları
Sevdayla
çözülürdü dillerim
Unutuyorum
tüm bildiklerim
Koşar yar boynuma sarılırdı
Şimdi
koşamaz yarılır yolları
Şimdi
hayat benden önce ağlar
Bitti
sona gider biten çağlar
Geride
kalandır can sağlar
Bilmem
ölen ardında neden ağlar
Ölüm
gelir bağlanır canlar
Yeniden
kurulur ahirette hanlar
Ölümle
yatar canlar yanlar
Akmaz
damarda artık kanlar
Rüya
yaşanmış gibi olur hayat
Kırıldı
artık kalmaz bu kanat
Bu
dünya için ağlamak boşuna
Ahireti
gör nede güzel gelir hoşuna
Yazık
bu dünyada boşa koşana
Eli
boş gelip mezara boş yatana
Gözde
akan yaş olur boşuna
İmanla
gelir her şey hoşuna
İman
iz bırakır kalpte dünyada
Kul
ecelle varır son nefese bir anda
Açamazsam
da aşkla kollarımı
Kaybettim
sanmayın yollarımı
İhtiyarlık
ömrün son anları
Rahman
merhametle sarar kulları
Bekler
ömür artık son anları
İmanla
yaşasın kulların canları
İmanla
bu can ölüme kurban
Ahirete
imanla kalırsın hayran
Hepimizin
yeri ahiret canlar
Nefretle
yıkılmazsın hanlar
Dünya
için bu uğraşa değmez
İnşa
edelim ölümle hayat bitmez
Nefis
şeytan sanmayın yenilmez
İmanı
görünce ne yapacağını bilmez
Merhametsiz olan her an batar
Eceli
görünce boş mezarda yatar
Mehmet
Aluç-Kul Mehmet-