Gönlümde kurduğum şehrimsin kapısı yok
Ateş oldum yanmadan dumanım çıkar közüm
yok
Sığınacak tek limanımsın sana gelecek gemim
yok
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Düştüm bir derin kuyuya çıkacak yok
halim
Ey sevgili benden neden kaçarsın sen ey
zalim
Ne olur gelsen beni aratmazsan yaşasak
sağ salim
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Zevk mi alırsın beni seni diyar diyar
aratmaktan
Ellerimi kollarımı çaresizlikle
bağlatmaktan
Gece gündüz bu çaresizliğimle
ağlatmaktan
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Dinliyorum uzakları sesin gelir diye
Söyle bu ayrılık hoşuna geldi niye
Dönüp gelsen de gelişin bana olsa hediye
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Beni duymuyorsun yatıyorsun sanki derin
uykuda
Yolun ile derman bulsam gelirim sana bir
solukta
Aşkı seninle yaşardım aşkla inan en
dorukta
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Yıkıldım artık ey yollar beni alın
kaybedin
O yâre kavuşmak yoksa alın beni toz edin
Ey gönlümdeki sızlayan aşkım sizlerde
beni terk edin gidin
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Aradığım yollar yol değil sanki sırat
Ey Rabbim sevgimi onun gönül önüne sen
beni fırlat
Ya da beni ona onu da bana kavuşturacak
bir an yarat
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Sırtına bindiğim yok küheylan bir kır at
Gece gündüz gönlümde duyduğum hep feryat
Ya Rabbim ne olur onun gönlünü benim
gönlüme kat
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Aşk değil mi gönüldeki mutluluğun yeşeren fidesi
İnsan onurla gurur duyar aşktır gönlün
abidesi
Karşında aşkla seven yoksa olmaz ki
gönlün hiç neşesi
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak
lakin dermanım yok
Kul Mehmet’im bir ömür tükendim
aramaktan
Yar koynumda isterdim gözlerine bakıp yaşamaktan
Bana nasip değilmiş aşk ile o yar ile
beraber yaşamak
Aramam artık kalmadı bende bir aşk artık
sende gönlümde yok
Mehmet Aluç-Kul Mehmet