Kurumuş Dal Gibiyim
Kurumuş bir
dal gibi şu hazan mevsiminde
Şimdi ben
bekliyorum, bir rüzgâr çıksın diye
Hüzünlü
mevsim gibi sarardım soldum gayrı,
Şimdi ben
bekliyorum bir rüzgâr çıksın diye.
Yeşermez bir
dal iken ne bahar ne yazımda
Kalmanın
faydası yok, durduğum ağacımda
Kimseye yük
olmadan ömrümün hazanında
Şimdi ben
bekliyorum bir rüzgâr çıksın diye.
Her bahar
gelir gelmez yemyeşil yeşerirken
Kurudum yaz
baharda, bir konca veremeden
Bir mevsim
daha geçip dağlara yaz gelmeden
Şimdi ben
bekliyorum bir rüzgâr çıksın diye.
Ömrümün sonu
gelmiş açmayan gözlerimi
Çürütmüş zaman
denen beklerdir torak beni
Çürüdüm yağmur
yaştan unuttum geçmişimi
Şimdi ben
bekliyorum bir rüzgâr çıksın diye.
Aklımın
köşesinden geçmezken şu hazanım
Bir baktım
gelmiş birden şimdi ben yaralıyım
Ne yapsam
çarem yoktur geçmiyor yaralarım
Şimdi ben
bekliyorum bir rüzgâr çıksın diye
Kul Yüksel
beklemekte, rüzgârlar eser diye
Bekleyen kara
toprak, benimle doysun diye
Yaşamak haram
bana görmeyen gözlerimle
Şimdi ben
bekliyorum bir rüzgâr essin diye.
Ahmet Yüksel
Şanlıer
08 Mart 16
(
Kurumuş Dal Gibiyim başlıklı yazı
Ahmet Yüksel tarafından
8.03.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.