Şiirlerimin ateşi daima adın.
Yüreğine sunduğum dizeleri,
Soluk soluğa bekler oldu geceler.
Tertemiz bir sevgiden bahsederken heceler.
Tümceler dingin ve huzur dolu.
Küstüm otlarından arıtıp,
Gadasına talip olduğum kadın.
Unutmuşken sevgileri,
Bu değil mi ölesiye sevmenin yolu?
Sen ki geçmişin karanlığını bir solukta
Büyüyen ve çoğalan sevdanla.
Aldın gözlerimden.
Ve uzun zaman titreyen yüreğim,
Şimdi aşkı yaşıyor,
Taparcasına.
En uzak yıldızlar soframızda.
Ay tepsimiz,
Güneş evimiz.
Fırtınaları bırakıp,
Rüzgarlardan meltemi seçtik.
Renklerin mavisinde,
Gök ve denizle birleştik.
Bütünüyle şiir oldu hayat,
O ki sen de yazmaya başladın.
Hüzünlü gözlerimizle,
Duvarlara çizdiğimiz düşlerin gerçekleşmesi,
Dizelere akıyor.
Boyasız siyah saçlarının dalgasında,
Büyülü bir raks saklı.
Hayat yolunda el ele yürürken,
Her savruluşunda parlayan ışık,
Ezber bozdururcasına şık.
Her güzel günün sonunda,
Bir yenisinin heyecanıyla uyumak öyle zor ki.
Tek eksiğimiz bu olsun ve
Tanrı korusun bizi!
Sessiz körpe bir kuş gibiyim,
Ya da ürkek bir kelebek.
Bembeyaz bir aşkı kucaklıyorum doğadan.
Nasibini alıyorsun ettiğim her duadan.
Gelecek baharlar, yazlar umut var.
Nasıl umut etmesinler ki,
Bu sevdada her şey var.
Başımı kaldırıp baktığımda,
Şiir yanıyor yine, yanıyor şiir.
03 Mart 2016 Saat 02.35
Batıkent/Ankara
Mehmet Fikret ÜNALAN
(
Yanıyor Şiir başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
3.03.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
