Hayat denen mevsimin sonbaharıdır artık.
Takvimin yaprakları, yavaş yavaş bitiyor.
Geriye bir baksana, neler neler bıraktı
Gülşende şeyda bülbül,zar ederek ötüyor.
Umutla bağlandığım,her şey hebaya gitti.
Can bildiğim yarenler, bana intizar etti.
Maske ile gezenler, artık canıma yetti.
Güvendiğim insanlar uzaklaşıp yitiyor.
Kimse bilmez içimi aklımdan neler geçer.
Fırtınalar umudu,birden kökünden biçer.
Hüsrana uğrasa da,gönül susmayı seçer.
Bu kalp artık dayanmaz,hızlı hızlı atıyor.
Zaman ne çabuk geçti,keşke çocuk kalsaydım.
Babannemin bağından, kirazları çalsaydım.
Gonca olup açarken, aynı dalda solsaydım.
Kaybettiğim canlarım,hep gözümde tütüyor.
Çizemiyorum artık,rengarenk resimleri.
Bahtiyar insanların kaybolmuş cisimleri.
Ferahlık getirmiyor meltemin esimleri.
Özenle suladığım, güller yerde yatıyor.
Zifiri gecelerde uyku tutmaz gözlerim.
Mazide yaşadığım, mutluluğu özlerim.
Nasıl güzel geçerdi,kışlarım ve yazlarım.
Zaman beni arkamdan, anılara itiyor.
Saçlar beyaz olsa da gönül hep aynı kalır.
Şair olan yürekler, güzellikten feyz alır.
Dokununca reyhanlar mis gibi koku salır.
Karşılıklı sevgiler, ömre ömür katıyor.
Ülkü Ahıska 16.Şubat 2016
Fondaki Resim Kendi Çalışmam
(
Hayat Denen Mevsim başlıklı yazı
Ülkü AHISKA tarafından
16.02.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
