Bir Yığın Toprak Örtmüşler Üstüme
BİR YIĞIN TOPRAK ÖRTMÜŞLER ÜSTÜME
bir yığın toprak örtmüşler üstüme, mezarimin yanı başında kafile kafile insan yığını
neden ağliyorsunuz giden ömrüme değer mi ey fani...
"ondan gelmişiz tekrar dönücüyüz yaradana" buket çiçek konmuş mezarima değer mi her şey nafile
bulutlar ağlıyor üstüme gözyaşı dökerek
ay Işığı sönmüş yanmıyor yüzüme değer mi fani dünyaya
güneş ısıtmiyor artık içimi üşüyorum donarcasına
melekler kol kola yaklaşıyor adım adım yanı başıma
başlıyor suale munker u nekir korku ve heyacan sarmış bedenimi tir tir titriyor her yainim
ya Rabb sana düştü bu gönül rahmana geldi kapına vardı bu kulun
cennetten bir pencere açıldı mezar taşımda gül-i Rana kokusu yayıldı ruhuma
anladım ki tek çare sensin ilâhî kurtuluşumuz seninle ancak melekler tuttu kollarimdan sırat'tan geçerek rahman kapısına
İlyas Ekin
(
Bir Yığın Toprak Örtmüşler Üstüme başlıklı yazı
Aslî, Aslîyâ tarafından
14.02.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
