Sığınıyorum yâradanın lütfûna
Küsmelere kördü gülüşlerim
Şansıma tesellisiz sözler yazılır
Bak türaba şimdi tin kazılır
Mevsime kış düştü zamana kar Kendime ağlarken yüreğime düştü hâr
Vefasız bir bekleyişi okuyor eskimiş anılar
Vazgeçtim beşer duygulardan
Avare misali sıyrıldım ihtiraslardan
Sol kafesimde yalnızlık değil sancı
Vuslatın hakikat renkli cilası
Y/âr büyüyor cemre, cemre lehçemde
Utanıyorum ağlak bir çocuk hallerim Acının tadını ezber ediyor gözlerim Alfabeme zâr çizer kalem tutan ellerim
Beklentiyi çoktan unuttum
Çocuktum çiçeklere küskün Kırdığım dallara kırgınım şimdi
Yazmadığım ne varsa şiirimdi Bir dilim yalnızlıktı benimkisi
Hicranlı gecelere astım kimsesizliğimi Siyah sürmeler çektim gözlerime Yıldızları serpip göklere
Serzeniş değil gaflete düştü dilim
Tövbe, tövbe ben yalnızlığı severim
Nuray AYHAN...
